پاسخ:
قرآن كريم، در آيات بسياري، تصريح مي‌كند كه اين قرآن عربي است؛ مي‌فرمايد: "إِنَّـآ أَنزَلْنَـَه‌ُ قُرْءَ َنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُم‌ْ تَعْقِلُون‌َ ؛(يوسف،2) ما آن را قرآني عربي نازل كرديم، شايد شما درك كنيد (و بينديشيد)."(نگاه كنيد به: (شعرأ،192ـ196)؛ (رعد،37)؛ (شوري،7)؛ (زخرف،1ـ3)؛ (زمر،28).)
از طرفي، در زبان عربي حروف فوق، وجود ندارد؛ زيرا اين از ويژگي‌هاي هر زباني است كه داراي حروف خاص خود باشد؛ البته زبان‌شناسان و آواشناسان كاردان در اين زمينه سخن‌ها دارند.(رجوع كنيد به: قرآن پژوهي (هفتاد بحث و تحقيق قرآني)، بهأالدين خرم شاهي، ص 746، مركز نشر فرهنگي مشرق.)
حتي بعضي از محققان قرآن‌پژوه كه قرآن را مشتمل بر لغات غير عربي نيز مي‌دانند، معتقدند كه در قرآن كريم به شكل زبان عربي استعمال شده است؛ مثلاً واژه "جُناح" كه 25 بار در قرآن كريم به كار رفته عربي شده همان "گناه" در لغت فارسي است.(رجوع شود به: علوم القرآن عند المفسرين، مركز فرهنگ و معارف قرآن، ج 1، ص 95، دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم.) در زبان عربي اين حروف تبديل به حروف ديگر مي‌شده؛ مثلاً حرف "پ" را بيشتر به "ف" تبديل مي‌كردند مثل پالوده=فالوذج، يا حرف "چ" به حرف "ص" و گاهي "ش" بدل مي‌شده مثل چين=صين و چادر=شادر و يا حرف "گ" و "ژ" غالباً در زبان عربي به "ج" تبديل مي‌شده مثل گرگان=جرجان.(آموزش زبان عربي، آذرتاش آذرنوش، ج 1، ص 1، مركز نشر دانشگاهي.)