پاسخ:
آيه مذكور مربوط به حضرت عيسي(ع) و مادرش مريم(ع) است. ممكن است علّت مقدّم كردن نام حضرت عيسي بر مادر، به خاطر موقعيت و مقام پيامبري و اولوالعزم بودن حضرت باشد. به هر حال در دامن چنين مادري پاك و بزرگ، پيامبري عظيم الشأن به وجود آمد اما مقام پيامبري بر هر چيزي شرافت دارد.
البته اين گونه نيست كه چون خدا احسان به پدر و مادر را بعد از پرستش خود بيان ميكند، پس ميبايست خود مراعات كرده و اسم حضرت عيسي را بعد از بيان نام مادر ميآورد.
در عين حال هيچ ملازمهاي بين احترام به مادر و لزوم تقديم نام او نيست.
قرآن كلام وحي الهي و مستقيماً از طرف خدا است. او بهتر از بندگانش به مجاري امور آگاهي دارد و خوب ميداند كه چگونه سخن آغاز كند.
هم چنين اين جمله كه "اگر به پدر و مادر احسان كني، به طور كامل خدا را پرستيدي" صحيح نمي باشد.
خداوند در قرآن در كنار فرمان به پرستش خود، نيكي به پدر و مادر را نيز فرمان داده است اما برداشت از اين آيه نادرست است. زيرا نيكي به پدر و مادر فرمان خدا است و پرستش او فرمان ديگر است. شايد بسياري باشند كه به پدر و مادر نيكي ميكنند، اما خداوند را پرستش نميكنند، پس نه تنها به طور كامل خدا را نميپرستند، حتي شايد اصلاً نپرستند.