پاسخ:
ظاهراً در معنا كردن اين آيه اشتباهى پيش آمده است زيرا «در او از روح خود دميدم» معنايش اين نيست كه خدا روح است از باب مثال اگر شما گفتيد (من كتاب خودم را به برادرم دادم) آيا معنايش اين است كه شما كتاب هستيد؟ يا مثلاً اگر من گفتم (لقمه خودم را در دهان فرزندم گذاردم) آيا معنايش اين است كه من لقمه هستم؟ نه،
خلاصه هر چيز كه مال كسى باشد آن چيز را نسبت به خود مىدهد ميگويد خانه من، لباس من و همينطور چيزى كه ساخته كسى باشد چنانكه نجار ميگويد: صندلى من و همچنين هر چيزيكه نسبت به كسى داشته باشد ميگويند: برادر من، پدر من و از اين قبيل،
بنابراين، معناى آيه اين است كه خداوند متعال ميگويد: از روحى كه آفريده من است در او دميدم و نه اينكه من از روح هستم و يا روح جز من است. دقت فرماييد،