پاسخ:
اين آيه، در صدد بيان اين مطلب است كه قرآن، مردم را به بهترين و استوارترين آيين كه دين اسلام ميباشد، دعوت ميفرمايد؛ از اين آيه، برترى دين مقدس اسلام و امت اسلامى از ساير اديان و امتها استفاده ميشود.
بنابراين، قرآن به راهى كه مستقيمترين و صافترين و پابرجاترين راهها است، دعوت ميكند. علّت اين كه اسلام، با قوامترين اديان و ملّت اسلام، برترين و استوارترين امتها هستند، چون دستورات آنها بر اساس فطرت و مقتضاى طبيعت بشر است دين اسلام، هم به بُعد روحى و هم به بعد جسمى بشر توجّه دارد؛ هم به دُنياى انسان هم به آخرت عنايت دارد؛ از اين رو، دستورات آن، تأمين كننده، سعادت و خوشبختى دنيا و آخرت است با عقايدى كه عرضه ميكند، روشن و قابل درك و خالى از هر گونه ابهام است. تمام دستورات آن در حدّ اعتدال است، و در همه امور از افراط و تفريط جلوگيرى ميكند؛ براى مثال اگر دستور به عدالت داده، عدالت، حدّ وسط بين ظلم و ظلمپذيرى است. اسلام همان گونه كه از ظلم و ستم منع ميكند، از زير باز ظلم رفتن هم منع نموده است، يا سخاوت، حدّ وسط بين بخل و اسراف است، بخل و اسراف هر دو مذموم هستند و سخاوت ممدوح. شجاعت، حدّ وسط بين ترس و تهوّر (بى باكي) است...؛ بنابراين، دستورات دين اسلام، استوارترين و بهترين دستورات است.( ر.ك: تفسير الميزان، علامه طباطبايي؛، ج 13، ص 48، نشر دارالكتب الاسلاميه ، تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازى و ديگران، ج 12، ص 36، نشر دارالكتب الاسلاميه. )