پاسخ:
در سال نهم هجرى و در جنگ تبوك، سه نفر از مسلمانان با بهانه‌هاى واهى از شركت در جنگ سرباز زدند و اين عمل موجب شد كه خويشان و دوستان و مسلمانان مدينه حتى همسران و فرزندانشان با آن‌ها قطع رابطه كرده و حرف زدن با ايشان را تحريم كردند آنان دراثر اين رفتار هشدار دهنده و تربيت كننده با يكديگر نيز قطع رابطه كرده و اميدشان از همه جا قطع شد و تنها به عفو و رحمت خدا چشم دوخته بودند و بالاخره پس از پنجاه روز توبه و تضرع، آيه ياد شده پذيرفته شدن توبه آن‌ها را بشارت داد. "وَ عَلَى الثَّلَـَثَه‌ِ الَّذِين‌َ خُلِّفُوا"(توبه، 118)(ر.ك: مجمع البيان، علامه طبرسى، ج 3، ص 5، منشورات دار مكتبه الحياه ، ترجمه حياه القلوب تاريخ پيامبر اسلام، علامه مجلسى (ره) ج 4 ، ترجمه و تحقيق سيدعلى اماميان، ص 1244، انتشارات سرور ، شناخت سوره‌هاى قرآن، هاشم‌زاده هريسى.)
در روايتى نقل شده است كه آن سه نفر كعب، مراره بن ربيع و هلال بن اميه بودند.(بحارالانوار، علامه مجلسى، ج 21، ص 115، مؤسسه الوفأ، بيروت.)