پاسخ:
اين آيه شريفه را دو گونه تفسير كردهاند. برخى گفتهاند كه منظور از دو مشرق و دو مغرب، طلوع و غروب خورشيد و طلوع و غروب ماه است و اين را مناسب با آيه قبل (و الشمس و القمر بحسبان) ميدانند.(1)
اما آنچه كه از تفاسير شيعه و سنى به دست آمده است اين است كه دو مشرق و دو مغرب همان شرق دو فصل تابستان و زمستان و مغرب اين دو فصل است؛ زيرا در اين دو فصل، جايگاه طلوع و غروب خورشيد با هم متفاوت است، از آن كه محور زمين نسبت به سطح مدار آن مايل است و زاويهاى در حدود 23 درجه تشكيل ميدهد و با همين حال زمين به گرد آفتاب ميگردد، طلوع و غروب دائماً متغير به نظر ميرسد و از 23 درجه ميل اعظم شمالى (در آغاز تابستان) تا 23 درجه ميل اعظم جنوبى (در آغاز زمستان) در تغيير است.(2)
اين نظام كه مبدأ پيدايش فصول چهارگانه سال است، در حقيقت تأكيد و تكميلى است براى آنچه در آيات قبل آمده، آن جا كه سخن از حساب سير خورشيد و ماه در ميان است و همچنين سخن از وجود ميزان آفرينش و حركت زمين و ماه و خورشيد ميباشد. و نيز اشارهاى است به نعمتها و بركاتى كه از اين رهگذر عايد انسان ميشود.
در نتيجه خداوند ميفرمايد: خداى شرق و مغرب همان خداى شرق و مغرب در تابستان و مشرق و مغرب در زمستان است، در تفاسير اهل سنت نيز به همين مطلب اشاره شده است.(3)