پاسخ:
با توجه به جواب سابق روشن مي گردد كه ظني بودن دلالت قرآن نه تنها، نشانه نقص و كاستي در آن نيست، بلكه داراي اسراري مي باشد كه شرح آن ها گذشت. وقتي هيچ گونه كاستي از جهت ظني بودن دلالت بر قرآن وارد نباشد، پس نقض بلاغ للناس و خاتميت و ... نمي باشد، و به جهاتي مؤيد خاتميت و بلاغ للناس مي باشد، چرا كه هيچ كس نتوانسته تناقضي در قرآن بيابد، كه باعث گمراه كردن آدميان شود. پس قرآن به معناي واقعي كلمه سبب هدايت مردم به سوي رستگاري است و با همين ظواهر تحدّي كرده و خاتميّت خود را در تاريخ به رخ مي كشد و پيام الهي را به مردم مي رساند و زمينه هدايت و راهنمايي آنان به صراط مستقيم الهي را فراهم مي نمايد.