پاسخ:
نقل قولهايي كه از حيوانات و اشخاص در قرآن آمده، نقل به محتوا است كه در اين نوع حكايت، نظم و ترتيب كلام اصلي مراعات نمي‌شود؛ بلكه بعد از فهميدن آن و هضم معنا، آن معنا در قالب، تركيب و روش ديگري كه موافق و دال بر معناي اصلي باشد، تعبير مي‌شود؛ زيرا 1. خداوند در قرآن يك قصه را با الفاظ گوناگوني حكايت مي‌كند كه اين قصه، يا عربي نبوده و يا به يك عبارت بوده است.(معالم‌الدين و ملاذ المجتهدين، ص 213، انتشارات جامعه مدرسين.) 2. ملائكه، شياطين و حيوانها، از سنخ انسان نيستند و تفهيم و تفهم ذهني بين انسانها در بين آنها وجود ندارد؛ بنابراين، نقل كلام آنها به گونه‌اي كه براي انسان قابل فهم باشد، نقل به معنا و محتوايي در قالب الفاظ متعارف است.(الميزان، ج 2، ص 318، انتشارات جامعه مدرسين.)
امّا از نظر طهارت براي دست زدن بايد دانست كه همه كلمات قرآن در اين حكم مثل‌هم‌اند حتي كلمه فرعون و قارون و شيطان آن‌گاه كه در عبارات قرآني قرار مي‌گيرند بدون وضو نمي‌توان به آنها دست زد.