پاسخ:
قرآن، انسان را موجودي كه قابليت دانايي و كمال دارد، ميشناسد و همواره دعوت به شناختن خدا و جهان و انسان و تاريخ گذشتگان نموده، انسان را شايسته يادگيري همه اسماي الهي (حقايق عالم) دانسته است (و علّم آدم الأسماء كلها) پس انسان موجودي است كه قابليت شناخت و علم را دارد و به وسيله شناخت و علم از كاملترين موجودات جهان خلقت، محسوب ميشود و مورد تكريم الهي قرار گرفته است (و كرمنا بني آدم) چون انسان اين قابليت را داشت، خدا ابزار شناخت به او داد. ابزار شناخت عبارت است از: حواس پنجگانه، قوه تفكر و استدلال، مطالعه آثار علمي ديگران. در سوره مباركه نحل ميفرمايد: "والله أخرجكم من بطون أمهاتكم لا تعلمون شيئاً و جعل لكم السمع و الأبصار و الأفئدة لعلكم تشكرون؛ خدا شما را از شكم مادرانتان بيرون آورد، در حالي كه چيزي نميدانستيد و براي شما گوش و ديدهها و دلها قرار داد. باشد كه سپاس اين نعمتها را بدانيد و از اينها بهره صحيح ببريد".
قرآن همچنان كه حواس و قوه تفكر را ابزار شناخت و علم ميداند، تزكيه و تصفيه نفس و تقوا و پاكي را وسيلهاي براي شناخت ميداند. در آيات بسياري به اين مطلب اشاره يا تصريح دارد: "ان تتقوا الله يجعل لكم فرقاناً؛(1) اگر تقواي الهي پيشه كنيد، خداوند مايه تميز و تشخيص را براي شما قرار ميدهد".
قرآن همواره به يادگيري و خواندن كتاب سفارش كرده، در اولين آيه بر پيامبر فرمود: "اقرأ باسم ربك الذي خلق؛ به نام پروردگاري كه انسان را آفريده است بخوان"؛ آن خدايي كه قلم به دست گرفتن را آموزاند.
موضوعاتي كه بايد آنها را شناخت: خدا، جهان، انسان، جامعه، قرآن و زمان.(2)
واژه هايي از قبيل تفكر، تدبر، تذكر، تعلم، تعقل، تنبه و تفقّه در قرآن بسيار به كار رفته است.
در هجده مورد تشويق به تفكر شده است. چهار مورد درباره تدبر و موارد بسياري سفارش به تذكر و تعلم و تعقل و تفقه شده است.
در مجموعه آيات به دست ميآيد از ديدگاه قرآن بايد زندگاني و عملكرد انسان، آگاهانه در تمامي مراحل همراه با تعقل و انديشه باشد.