پاسخ:
اخفأ در لغت به معناي "پوشاندن و مخفي كردن" است. اخفأ در اصطلاح علم تجويد، اين‌گونه معنا مي‌شود: "تلفظ حرف به همراه غنّه (غنّه صوتي است كه از خيشوم يا فضاي بيني خارج مي‌شود) در حالي كه آن حرف نه اظهار شود و نه ادغام؛ يعني اداي حرف در حالتي بين اظهار و ادغام به طوري كه بدون تشديد باشد".
نون ساكن و تنوين نزد پانزده حرف اخفأ مي‌شود كه عبارتند از: تأ، ثأ، جيم، دال، ذال، زأ، سين، شين، صاد، ضاد، طأ، ظأ، فأ، قاف و كاف. اين حروف را حروف "ما بقي" مي‌نامند. زيرا اگر حروف يرملون (ي، ر، م، ل، و، ن) و حروف حلقي (ه، أ، ع، غ، ح، خ) و حرف بأرا از 28 حرف صامت عربي كم كنيم، پانزده حرف مذكور باقي مي‌مانند.(ر.ك: پژوهشي در علم تجويد، ابوالفضل علاّمي، ص 199ـ201.)
اقلاب: اقلاب در لغت يعني تبديل كردن و در اصطلاح عبارت است از: "قلب نون ساكن و تنوين نزد حرف بأ به ميم خالص بدون ادغام".
توجه: از نظر تلفظ، تفاوتي بين ميم ساكن نزد حرف "بأ" مانند "يعتصم بالله" و نون ساكني كه به ميم تبديل شده، مانند: " ئگن بورك" وجود ندارد. ميم ساكن در هر دو حالت بايد اخفا شود.(ر.ك: همان، ص 199.)
اخفأ و اقلاب از احكام نون ساكنه است و براي اجراي صحيح و دقيق اين قواعد، به يادگيري شفاهي از استاد علم تجويد و قاري خبره نياز است و با كمك آنان فراگيري قواعد تجويد ساده‌تر خواهد شد.
بله، و در مثال‌هاي مذكور نيز قاعده تجويدي ادغام و قلب نون ساكن در حروف يرملون صورت مي‌گيرد.(براي آگاهي بيشتر ر.ك: حليه القرآن (قواعد تجويدي)، سيد محسن موسوي بلده، ج، ص 83ـ88، انتشارات شركت چاپ و نشر سازمان تبليغات اسلامي، تهران.)