پاسخ:
ما معتقديم قرآني كه از طرف خداوند بر پيامبر نازل شده است يكي بيشتر نبوده و نيست، لذا مكلفيم قرآن را آن گونه كه پيامبر(ص) قرائت نموده است، يعني به طور صحيح بخوانيم.
متخصصان علوم قرآن براي تشخيص قرائت صحيح شرايطي بيان نموده‌اند:
1. قرائت بايد موافق با ثبت مصحف‌هاي موجود در بين مسلمانان باشد. زيرامسلمانان قرآن را سينه به سينه از پدران و اجداد خود، از شخص پيامبر ياد گرفته، ودر تمامي قرون، ثبت و ضبط نموده، و به طور متواتر به ما رسانده‌اند.
2. قرائت بايد موافق با فصيح‌ترين اصول و قواعد لغت عرب باشد، زيرا قرآن با فصيح‌ترين لغت نازل شده و هرگز جنبه‌هاي شذوذ لغوي در آن يافت نمي‌شود.
3. موافق با اصول ثابت شريعت و احكام قطعي عقل باشد چرا كه قرآن پيوسته پايه‌گذار شريعت و روشن‌گر انديشه‌هاي صحيح عقلي است و نمي‌شود كه با آن مخالف باشد.
قرائتي كه شرايط صحت را نداشته باشد قرائت شاذ شمرده مي‌شود، لذا نمي‌توان قرآن را مطابق آن قرائت نمود.(ر.ك: علوم قرآني، محمد هادي معرفت، ص 217ـ247، مؤسسه فرهنگي انتشاراتي التمهيد.) در پايان يادآور مي‌شويم كه بيشتر فقيهان، قرائت قرآن را مطابق قرائت يكي از قرّأ سبعه جايز مي‌دانند (چه قرائت حفص و چه غير آن)؛ و برخي از آنان مانند حضرت امام1 مي‌فرمايد: احوط تخلف نكردن از قرآن كريم موجود در ميان مسلمانان است؛ ولي عده‌اي از دانشمندان علوم قرآني معتقدند كه تنها قرائت مستند و صحيح، قرائت حفص از عاصم است كه مطابق قرائت رايج در بين مسلمانان است و سند آن به مولي اميرمؤمنان7 مي‌رسد و... .(اقتباس از: تاريخ قرآن، آيت الله معرفت، ص 150ـ153، نشر سمت ـ تاريخ قرآن كريم، سيدمحمدباقر حجتي، ص 374ـ376، دفتر نشر فرهنگ اسلامي‌ـ تحرير الوسيله حضرت امام خميني1، ج 1، ص 168، انتشارات دارالعلم.)