پاسخ:
قرآن كريم خود در اينباره ميفرمايد:
(و لقد يسرَّنا القرآنَ للذكر فَهل من مدَّكر)؛(1) ما قرآن را براي اندرز پذيري آسان ساختيم. آيا كسي هست كه اندرز پذيرد. بنابراين، قرآن براي بيدار سازي افراد هيچ دشواري ندارد.
ولي معناي آيه شريف اين نيست كه فهميدن همه مطالب قرآني آسان است. زيرا اگر چنين باشد لازم بود كه هيچ گونه اختلافي در فهميدن معاني آيات قرآن ميان صحابه و تابعين و علما اسلام به وجود نيايد؛ در حالي كه گاهي در تفسير يك آيه نظرات فراوان و مختلفي حتي ميان صحابه و تابعين بوده است.
قرآن در جايي ديگر رسول خدا(ص) را نخستين و برترين مفسر قرآن ياد ميكند. ميفرمايد: (و انزلنا اليك الذكر لتبيّن للناس ما نزل اليهم)؛(2) ما قرآن را بر تو فرو فرستاديم تا براي مردم آن چه به سوي ايشان نازل شده است توضيح دهي،
زماني كه آيات قرآن نازل ميشد، مسلمانان به دستور رسول خدا(ص) تا ده آيه را به همراه تفسير و شأن نزول آن نمينوشتند به ده آيه ديگر نميپرداختند. بدينسان مجموعهاي كامل تدوين يافت. اما با درگذشت حضرت محمد(ص) به دلايلي از سوي خلفا، نگاشتن حديث و تفسير آيات ممنوع گرديد.(3) و مسلمانان از آن گنجينه عظيم محروم گشتند. از آن پس تبيين آيات قرآن فقط از سوي اهل بيت(عليهم السلام) و شاگردان ممتاز ايشان دنبال شد و اينك در كتابهاي شيعه باقي مانده است بر گرفته از همان گفتارهاست.
يكي از مهمترين دلايل ممنوعيت نگارش حديث و تفسير آيات، جلوگيري از انتشار اخباري بود كه در فضيلت اهل بيت(عليهم السلام)، يا در نكوهش دشمنان آن بود. چنانكه يكي از دلايل از بين بردن قرآنها در عصر عثمان محو مطالبي بود كه مسلمانان در كنار آيات قرآن مينوشتند.