نام قومهايي كه در قرآن كريم، از آنها ياد شده و پيامبر آن و سرانجام شان توضيح دهيد؟

پاسخ:

قرآن به اقوام زيل اشاره كرده است:

1 ـ قوم ابراهيم؛ 2 ـ قوم تبع؛ 3 ـ قوم ثمود(صالح)؛ 4 ـ قوم سبأ؛ 5 ـ قوم شعيب (ايكه؛ 6 ـ قوم عاد؛ 7 ـ قوم لوط؛ 8 ـ قوم

مأجوج؛ 9 ـ قوم يأجوج؛ 10 ـ قوم نوح؛ 11 ـ قوم يونس؛ 12 ـ قوم موسي(بني اسراييل)؛ 13 ـ قوم عيسي.

چون پرداخته به داستان و سرنوشت همه اين اقوام از حوصله اين پاسخ خارج است، جهت اختصار فقط به برخي از آنها اشاره ميشود:

1. قوم تبع: از قوم تبع دو بار در قرآن كريم ياد شده است(دخان . 36؛ ق . 13.)، بعضي از مفسران گفته اند: تبع خود مؤمن بود، ولي قوم او بت پرست و مشرك بودهاند.

2. قوم سبا: اين قوم، شايد در زمان حضرت داود و سليمانو يا كمي بعد از آن ميزيستند، قومي بودند كه خدا انواع نعمتها را به آنها بخشيد، ولي راه كفران را در پيش گرفتند و خدا نعمتهاي خود را از آنها گرفت و با آمدن سيل بنيان كن، چنان پراكنده و آواره شدند، كه ماجراي زندگي آنها درس عبرتي براي آيندگان شد. قرآن كريم، در آيات: (سبأ. 15ـ 17)، از اين قوم ياد كرده است.

3. قوم نوح؛ حضرت نوح(ع)، در مدت 950 سال در اين قوم مشغول تبليغ و دعوت به سوي توحيد بود، كه سرانجام جز گروه اندكي به او ايمان نياوردند و خداوند، در اثر ستمگري و لجاجت اين قوم، طوفان عظيمي فرستاد و طومار زندگي ننگين آنها را در هم پيچيد: (عنكبوت . 14-9؛ هود . 25-28 و....)

4. قوم عاد؛ مردمي بودند كه در سرزمين "يمن" زندگي ميكردند، از نظر قدرت جسماني و ثروت سرشاري كه از طريق كشاورزي و دامداري به آن ميرسيد، ملتي نيرومند و قوي بودند، ولي انحرافات عقيدهاي، مخصوصاً بتپرستي و مفاسد اخلاقي در ميان آنها فراوان بود و هر قدر پيامبر آنها، هودغ، بر تبليغات خود ميافزود، آنها با خيره سري و لجاجت خود ميافزودند. سرانجام، خداوند آنها را با عذاب دردناكي مجازات كرد و تندبادي غبارآلود و عظيم مأمور عذاب و هلاك آنها شد: (اعراف، 65ـ72؛ هود، 58ـ60؛ فصلت، 15ـ16 و...)(ر.ك: تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 6، ص 330، ج 16، ص 238؛ ج 18، ص 56، ج 23، ص 38، دارالكتب الاسلاميه؛ اعلام قرآن، دكتر محمّد خزائلي، مؤسسه انتشارات اميركبير.)