پاسخ:
چند نكته قابل ذكر است:
1. بي گمان تقسيم قرآن كريم به سوره ها و آيه ها، ريشه قرآني دارد، چنان كه از "سوره" و "آيه" در چند آيه نام برده شده، مانند: "سوره انزلناها"(نور،1) (ر.ك: (توبه،86)؛ (بقره،23) ولي سوره هاي قرآن كريم، بر طبق رواياتي، در همان عصر پيامبر اكرم‌در اثر كثرت استعمال، نام‌هاي به خصوصي را پيدا كرده و نام بسياري از سوره ها در روايات از زبان پيامبر اكرم‌بيان شده ولي هيچ گونه محدوديت شرعي ندارد، بلكه يك سوره مي‌تواند نام‌هاي مختلفي داشته باشد از همين جهت، سوره را گاهي با اسمي كه در آن سوره واقع شده و يا موضوعي كه از آن بحث كرده، نام‌گذاري مي‌كنند. مثل: سوره بقره، سوره اسرأ. گاهي جمله‌اي از اوّل سوره ذكر نموده كه معرف آن سوره بود، مثل: سوره "اقرأ باسم ربك" و گاهي با وصفي كه سوره دارد، به معرفي آن مي‌پردازند، مثل: سوره "فاتحه الكتاب" "سوره اخلاص"(قرآن در اسلام، علامه طباطبايي؛، ص 218، دارالكتب الاسلاميه / رجوع كنيد به: علوم القرآن عند المفسرين، مركز فرهنگ و معارف قرآن، ج 1، ص 321ـ334، مركز نشر دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم.)
2. سورهمباركه فجر، به مناسبت آيه‌ي نخست آن كه با قسم به فجر آغاز مي‌شود، نام گذاري شده.
همچنين اين سوره را به "سوره امام حسين" نيز تعبير كرده‌اند؛ امام صادق‌فرموده باشند: "سوره فجر را در نمازهاي واجب و مستحب خود بخوانيد؛ چرا كه اين سوره امام حسين‌است."(تفسير البرهان، سيد هاشم حسيني بحراني، ج 5، ص 650، مؤسسه بعثت.)
3. در اين كه معناي "الفجر" در آيه‌ي نخست اين سوره چيست؟ مفسرين گفته هاي مختلفي را بيان كرده‌اند:
فجر، همان سپيده صبح هر روز است كه خداوند به آن قسم ياد فرموده، همانند: "واليل"؛ چرا كه فجر، هنگام انجام آغاز دو عبادت بزرگ نماز و روزه است. برخي از مفسران، به استناد رواياتي، مقصود از "الفجر" را بامداد ماه ذي‌حجه و يا ماه مبارك رمضان و بعضي هم پگاه محرم و يا سپيده روز جمعه دانسته‌اند.(ر.ك: تفسير نوين، محمد تقي شريعتي، ج 2، ص 5، دفتر نشر فرهنگ اسلامي.)
و بر طبق روايتي، امام صادق"الفجر" را به وجود حضرت ولي عصر، امام زمان‌غ معني فرموده‌اند.(ر.ك: تفسير البرهان، همان، ج 5، ص 650.) آري، وجود عالم‌تاب او طلوع خواهد كرد و پرده هاي تاريك و ظلماني جهل و ظلم را كنار خواهد زد، كه فجر حقيقي همان است. به اميد فجر و فرجش.