حق تعالى در آيات آغازين سوره حشر از مهاجران و انصار تمجيد مىكند و در آيه دهم مدح و تعريف مىكند از همه كسانى كه پس از رسول خدا(ص) به دنيا مىآيند و به جمع اهل ايمان مىپيوندند و ذكر و دعاى هميشگى آنان اين است:
رَبَّنا اغْفِرْ لَنا وَلِإِخْوانِنا الَّذِينَ سَبَقُونا بِالإِيمانِ وَلا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنا غِلّاً لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ؛
بارالها، ما و برادران و خواهران ما را كه پيش از ما ايمان آوردند بيامرز، و در دلهاى ما نسبت به افرادى كه ايمان آوردند كينه و دشمنى قرارنده؛ بارالها، تو مهربان و رحيمى.
چه زيباست كه ما هم خود را جزء اين جمع بدانيم و اين دعا را زمزمه كنيم. چرا كه هم طلب آمرزش براى خود و مؤمنان است، و هم طلب قلبى سالم از دشمنى و نظر سوء نسبت به مؤمنان است، و در پايان هم تمجيد حق تعالى است.