حضرت هـارون عليه السلام

حضرت هارون (ع) از انبياء بني اسرائيل و برادر بزرگتر حضرت موسي (ع) است . نام مبارکش 20 بار در کلام الله مجيد در سوره هاي « بقره ، قصص ، نساء ، انعام ، اعراف ، يونس ، مريم ، طه ، انبياء ، مؤمنون ، فرقان ، شعراء ، صافات » ذکر شده است .

وي 3745 سال بعد از هبوط آدم (ع) متولد شد . بيشتر دوران زندگي وي با برادرش موسي (ع) همراه بود و او همواره يگانه يار و ياور موسي (ع) بوده است . او آئين و شريعت برادرش حضرت موسي (ع) را تبليغ مي کرد و هرگاه موسي (ع) به مسافرت مي رفت مانند رفتن به ميعادگاه طور و ميقات چهل روزه اش ، هارون (ع) را در ميان مردم جانشين خود قرار مي داد. از امتيازات وي همين بس که خداوند به او سلام و درود فرستاده است و موسي (ع) او را چنين توصيف مي کند : « خدايا زبان بردارم هارون (ع) از من فصيح تر است ، او را همراه من بفرست تا ياور من باشد و مرا تصديق کند . »

سرانجام پس از 126 سال که از عمر موسي (ع) گذشته بود ، به اتفاق برادرش هارون (ع) عازم طور سينا شدند . چون به آن مکان رسيدند هارون (ع) وفات يافت و موسي (ع) او را دفن کرد و به ميان بني اسرائيل بازگشت و موضوع را به اطلاع آنان رسانيد اما قوم يهود او را به دروغ به قتل برادرش متهم ساختند . کمي بعد با دعاي موسي (ع) فرشتگان تخت حامل جنازه هارون (ع) را در ميان آسمان و زمين در معرض ديد بني اسرائيل قرار دادند تا مرگ او را باور نمايند . ولي برخي گويند در بيابان « تيه » قبل از رسيدن به سرزمين مقدس از دنيا رفت . « تيه » نام بياباني است که بني اسرائيل پس از خروج از مصر مدت 40 سال در آن ماندند و ميان سرزمين « ايله » مصر واقع شده و جزو سرزمين شام است .

منبع : مجموعه کامل قصه هاي قرآن ، نوشته : محمد جواد مهري کرمانشاهي ، انتشارات مشرقين قم