حضرت سليمان عليه السلام

حضرت سليمان (ع) يکي از پيامبران معروف بني اسرائيل است که هم داراي مقام نبوت بوده و هم داراي حکومت ، روايت شده که چهار نفر بر سراسر کره زمين حکومت و فرمانروايي کردند که دو نفر از آنها مؤمن ( سليمان و ذوالقرنين ) و دو نفر کافر ( بخت النصر و نمرود ) بودند . نام مبارکش 17 بار در قرآن در سوره هاي « بقره ، نساء ، سباء ، ص ، انعام ، انبياء ، نمل » آمده است .

وي 4391 سال بعد از هبوط آدم (ع) متولد شد . نام پدرش « داوود » است که با يازده واسطه به حضرت يعقوب (ع) مي رسد و نام مادرش را « اَبيشاغ » يا « تشبع » گفته اند . وي از جمله زناني است که نام او در قرآن به نيکي ياد شده است . از زبان فرزندش سليمان (ع) آمده است : « پروردگارا ! شکر نعمت هايي را که بر من و پدر و مادرم ارزاني داشته اي به من الهام فرما » (سوره نمل ، آيه 19 ) ، از اين ايه استفاده مي شود که مادر سليمان (ع) همچون پدرش داوود (ع) و خود وي ، مورد الطاف الهي بوده و شکر بسزايي را لازم داشته که سليمان نبي (ع) خواهان الهام الهي براي اداي آن بوده است .وي در 13 سالگي حکومت را بدست گرفت که در آن جن و انس و پرندگان و چرندگان و باد ، همه تحت فرمان او بودند و بر سراسر زمين فرمانروايي مي نمود . سرانجام پس از چهل سال حکومت و پادشاهي در 53 سالگي از دنيا رفت . ولي طبق برخي روايات حضرت سليمان (ع) 712 سال عمر نموده است .وي «آصف بن برخيا»را وصي خود قرارداد .خداوند به سوي حضرت سليمان (ع) وحي فرستاد که علامت مرگ تو آن است که درختي در بيت المقدس روييده مي شود که آنرا خرنوبه گويند ، پس روزي آن حضرت ديد در صحن مسجد درختي روييده است ، خطاب نمود به آن درخت که نام تو چيست ؟ گفت : خرنوبه نام دارم . سليمان (ع) دريافت که مرگش نزديک شده است . به محراب و محل عبادت خود بازگشت و در حالي که ايستاده و بر عصايش تکيه داده بود ، از دنيا رفت . مدتي به همان وضع ايستاده بود و آدميان و جنيان به تصور اينکه او زنده است و نگاه مي کند ، مشغول کار خود بودند .

سرانجام موريانه اي وارد عصاي او شد و درون آن را خورد ، عصا شکست و سليمان (ع) به زمين افتاد ، همه فهميدند که از دنيا رفته است و سپس در کشور فلسطين ( بيت المقدس در قريه داوود ) به خاک سپرده شد .

منبع : مجموعه کامل قصه هاي قرآن ، نوشته : محمدجواد مهري کرمانشاهي ، انتشارات مشرقين قم