(En yüce anlamına gelen a'lâ kelimesi, 1. âyette Tanrıya sıfat olarak verildiği için bu adla anılmıştır. İbn-i Abbas'a göre Mekkîdir, Dahhâk'a göre Medenîdir. on dokuz âyettir.)
1- Tenzîh et yücelerden yüce Rab-binin adını.
2- Bir Rab ki yarattı, derken düzüp koştu.
3- Bir Rab ki ölçüp biçti, derken doğru yolu buldurdu.
4- Bir Rab ki otlağı çıkardı.
5- Derken onu kapkara, kupkuru bir hale döndürdü.
6- Seni okutacağız da unutmayacaksın.
7- Ancak Allah dilerse o başka; şüphe yok ki o, açığa vurulanı da, gizli kalanı da bilir.
8- Ve sana, en kolay yolda başarı vereceğiz.
9- Artık öğüt ver, fayda verirse eğer.
10- Korkan, öğüt alır.
11- En kötü ve bahtsız olan, ondan sakınır.
12- Öyle bahtsız ki o, pek büyük ataşe atılır, yanar.
13- Sonra da orada ne ölür, ne dirilir.
14- Gerçekten de kurtulur, murâda erer kendini temizleyen.
15- Ve Rabbinin adını anıp da namaz kılan.
16- Hayır, siz dünyâ yaşayışını üstün tutarsınız.
17- Ahiretse daha hayırlıdır ve daha da sürekli.
18- Şüphe yok ki bu vardı, elbette daha önceki sahîfelerde.
19- İbrâhim’in ve Mûsa’nın sahî-felerinde.379