Гуфтугӯ бо Қуръон

قال الله العزيز:

يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمْ بُرْهَانٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُبِينًا

Эй мардум! Далели равшане аз тарафи Парвардигоратон барои шумо омад ва нури ошкоре [китоби осмонӣ] ба сӯи шумо нозил кардаем.

2. Аз тарафи нур омадаам

اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ

«Худованд нури осмонҳо ва замин аст».

3. Барои нур фиристода шудаам ва ба воситаи ӯ таълим дода мешавам.

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا

«Эй Паёмбар мо туро гувоҳ фиристодаем ва башоратдиҳанда ва бимдиҳанда ва туро даъваткунанда ба сӯи Худо ба фармони ӯ қарор додем ва чароғи равшанибахш».

4. Мехоҳам аз зулмат ба сӯи нур ҳидоят кунам

الر كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيد

«Алиф. Лом. Ро. (Ин) Китобест, ки бар ту нозил кардем то мардумро аз торикиҳо (-и ширк ва зулму ҷаҳл) ба сӯи рушноӣ (имону адл ва огоҳӣ) ба хости Парвардигорашон берун оварӣ ва ба сӯи роҳи Худованди тавоно ва сутуда (ҳидоят кунӣ)».