| back | next |
65 (Соҳирон) гуфтанд : « Эй Мўсо ! Оё ту аввал (асои худро) меафканӣ , ё мо касоне бошем , ки аввал бияфканем ? ! » .
66 Гуфт : « Шумо аввал бияфканед ! » . Дар ин ҳангом танобҳо ва асоҳои онон бар асари сеҳрашон чунон ба назар мерасид , ки ҳаракат мекунад !
67 Мўсо тарси хафифе дар дил эҳсос кард , (мабодо мардум гумроҳ шаванд ! ) .
68 Гуфтем : « Натарас ! Ту ҳатман (пирўз ва) бартарӣ .
69 Ва он чиро дар дасти рост дорӣ бияфкан , тамоми он чиро сохтаанд , фурў мебарад . Он чӣ сохтаанд танҳо макри соҳир аст ва соҳир ҳар ҷо равад , растагор нахоҳад шуд » .
70 (Мўсо асои худро афканд ва он чиро , ки онҳо сохта буданд , фурў бурд) . Соҳирон ҳамагӣ ба саҷда афтоданд ва гуфтанд : « Мо ба Парвардигори Ҳорун ва Мўсо имон овардем » .
71 (Фиръавн) гуфт : « Оё пеш аз он ки ба шумо изн диҳам , ба ў имон овардед ? ! Ҳатман ў бузурги шумост , ки ба шумо сеҳр омўхтааст . Ба яқин дастҳо ва поҳоятонро ба таври баракс қатъ мекунам ва шуморо аз танаҳои (дарахти) нахл ба дор меовезам ва хоҳед донист , муҷозоти кадом як аз мо дардноктар ва пойдортар аст ! » .
72 Гуфтанд : « Савганд ба он касе , ки моро офаридааст , ҳаргиз туро ба далелҳои равшане , ки барои мо омадааст , муқаддам нахоҳем дошт . Ҳар ҳукме мехоҳӣ бикун , ту танҳо дар ин зиндагии дуньё метавонӣ ҳукм кунӣ .
73 Мо ба Парвардигорамон имон овардем , то гуноҳонамон ва он чиро аз сеҳр бар мо таҳмил кардӣ , бибахшояд ва Худо беҳтар ва пойдортар аст » .
74 Ҳар кас дар маҳзари Парвардигораш хатокор ҳозир шавад , оташи дўзах барои ўст , дар онҷо , на мемирад ва на зиндагӣ мекунад .
75 Ва ҳар кас бо имон назди ў ояд ва аъмоли солеҳ анҷом дода бошад , чунин касоне дараҷоти олие доранд ,
76 Боғҳои ҷовидони биҳишт , ки наҳрҳо аз зери дарахтонаш ҷорӣ аст , дар ҳоле , ки ҳамеша дар он хоҳанд буд . Ин аст подоши касе , ки худро пок намояд .
77 Мо ба Мўсо ваҳй фиристодем , ки : « Шабона бандагонамро (аз Миср) бо худ бибар ва барои онҳо роҳи хушке дар дарьё бикушо , ки на аз таъқиб (-и фиръавниён) хоҳӣ тарсид ва на аз ғарқ шудан дар дарё » .
78 (Ба ин тартиб) Фиръавн бо лашкариёнаш онҳоро пай гирифтанд ва дарё онҳоро (дар миёни амвоҷи хурўшони худ) ба таври комил пўшонид .
79 Фиръавн қавми худро гумроҳ сохт ва ҳаргиз ҳидоят накард .
80 Эй Банӣ Исроил ! Мо шуморо аз (чанголи) душманонатон наҷот додем ва дар тарафи рости кўҳи Тур , бо шумо ваъда гузоридем ва « ман » ва « салво » бар шумо нозил кардем .
81 Бихўред аз рўзиҳои покизае , ки ба шумо додаем ва дар он туғён накунед , ки ғазаби Ман бар шумо ворид шавад ва ҳар кас ғазабам бар ў ворид шавад , суқут мекунад .
82 Ва Ман ҳар киро , ки тавба кунад ва имон оварад ва аъмоли солеҳ анҷом диҳад , сипас ҳидоят шавад , меомурзам .
83 Эё Мўсо ! Чӣ чиз сабаб шуд , ки аз қавмат пешӣ гирӣ ва (барои омадан ба кўҳи Тур) , шитоб кунӣ ? !
84 Гуфт : « Парвардигоро ! Онон дар пайи ман ҳастанд ва ман ба сўи ту шитоб кардам , то аз ман хушнуд шавӣ » .
85 Фармуд : « Мо қавми туро баъд аз ту , озмудем ва Сомирӣ онҳоро гумроҳ сохт » .
86 Мўсо хашмгину андўҳнок ба сўи қавми худ бозгашт ва гуфт : « Эй қавми ман ! Магар Парвардигоратон ваъдаи некўе ба шумо надод ? ! Оё муддати ҷудоии ман аз шумо ба тўл анҷомид , ё мехостед ғазаби Парвардигоратон бар шумо нозил шавад , ки бо ваъдаи ман мухолифат кардед ? ! » .
87 Гуфтанд : « Мо ба майлу иродаи худ аз ваъдаи ту тахаллуф накардем , балки миқдоре аз зеварҳои қавмро , ки бо худ доштем , афкандем » . Ва сомирӣ ин чунин илқо кард ,
88 Ва барои онон муҷасамаи гўсолае , ки садое ҳамчун садои гўсола (-и ҳақиқӣ) дошт , падид овард ва (ба якдигар) гуфтанд : « Ин Худои шумо ва Худои Мўсо аст » . Ва ў фаромўш кард (паймонеро , ки бо Худо баста буд) .
89 Оё намебинанд , ки (ин гўсола) ҳеҷ ҷавобе ба онон намедиҳад ва молики ҳеҷ гуна суду зиёне барои онҳо нест ? !
90 Ва пеш аз он , Ҳорун ба онҳо гуфта буд : « Эй қавми ман ! Шумо ба ин васила мавриди озмоиш қарор гирифтаед , Парвардигори шумо Худованди Раҳмон аст , пас , аз ман пайравӣ кунед ва фармонамро итоат намоед » .
91 Вале онҳо гуфтанд : « Мо ҳамчунон гирди он мегардем (ва ба парастиши гўсола идома медиҳем) , то Мўсо ба сўи мо бозгардад » .
92 (Мўсо) гуфт : « Эй Ҳорун ! Чаро ҳангоме , ки дидӣ онҳо гумроҳ шуданд ,
93 Аз ман пайравӣ накардӣ ? ! Оё фармони маро исён намудӣ ? ! » .
94 (Ҳорун) гуфт : « Эй фарзанди модарам ! (Эй бародар ! ) . Риш ва сари маро магир , ман тарсидам бигўӣ , ки миёни Банӣ Исроил тафриқа андохтӣ ва суфориши маро ба кор набастӣ » .
95 (Мўсо рў ба Сомирӣ кард ва) гуфт : « Ту чаро ин корро кардӣ , эй Сомирӣ ? ! » .
96 Гуфт : « Ман чизе дидам , ки онҳо надиданд , ман қисмате аз осори расул (ва фиристодаи Худо)-ро гирифтам , сипас онро афкандам ва ин чунин (ҳавои) нафаси ман ин корро дар назарам ҷилва дод » .
97 (Мўсо) гуфт : « Бирав , ки баҳраи ту дар зиндагии дуньё ин аст , ки (ҳар кас бо ту наздик шавад) , бигўӣ : « Бо ман тамос нагир ! » . Ва ту ваъдае (аз азоби Худо) дорӣ , ки ҳаргиз тахаллуф нахоҳад шуд . (Акнун) бингар ба ин маъбудат , ки пайваста онро парастиш мекардӣ ва бибин мо ўро нахуст месўзонем , сипас зарроти онро ба дарё мепошем .
98 Маъбуди шумо танҳо Худованде аст , ки ҷуз Ў маъбуде нест ва илми Ў ҳама чизро фаро гирифтааст » .
99 Ин гуна бахше аз ахбори пешинро барои ту бозгў мекунем ва мо аз назди худ , Зикр (ва Қуръоне) ба ту додем .
100 Ва ҳар кас аз он рўйгардон шавад , рўзи қиёмат бори сангине (аз гуноҳу масъулият) бар дўш хоҳад дошт !
101 Дар ҳоле , ки ҷовидона дар он хоҳанд монд ва бори баде аст барои онҳо дар рўзи қиёмат !
102амон рўзе , ки дар « сур » дамида мешавад ва муҷримонро бо баданҳои кабуд , дар он рўз ҷамъ мекунем !
103 Онҳо оҳиста бо ҳам гуфтугў мекунанд , (баъзе мегўянд : ) Шумо фақат даҳ (шабона рўз дар олами барзах) тавақуф кардед . (Ва намедонанд , чӣ қадар тўлонӣ будааст ! ) .
104 Мо ба он чӣ онҳо мегўянд огоҳтарем , ҳангоме , ки некўравиштарини онҳо мегўяд : « Шумо танҳо як рўз даранг кардед » .
105 Ва аз ту дар бораи кўҳҳо савол мекунанд , бигў : « Парвардигорам онҳоро (муталошӣ карда) , барбод медиҳад !
106 Сипас заминро софу ҳамвор ва бе обу гиёҳ раҳо месозад ,
107 Ба гунае , ки дар он , ҳеҷ пастӣ ва баландӣ намебинӣ » .
108 Дар он рўз , ҳама аз даъваткунандаи илоҳӣ пайравӣ намуда ва қудрат бар мухолифати ў нахоҳанд дошт (ва ҳамагӣ аз қабрҳо бармехезанд) ва ҳамаи садоҳо дар баробари (азамати) Худованди Раҳмон , хозеъ мешавад ва ҷуз садои оҳиста чизе намешунавӣ .
109 Дар он рўз , шафоати ҳеҷ кас суде намебахшад , ҷуз касе , ки Худованди Раҳмон ба ў иҷозат дода ва ба гуфтори ў розӣ аст .
110 Он чиро пеши рў доранд ва он чиро (дар дунё) пушти сар гузоштаанд , медонад , вале онҳо ба (илми) Ў иҳота надоранд .
111 Ва (дар он рўз) ҳама чеҳраҳо дар баробари Худованди Ҳаййи Қайюм , хозеъ мешавад ва маъюс (ва зиёнкор) аст он ки бори ситаме бар дўш дорад .
112 (Аммо) он кас , ки корҳои шоиста анҷом диҳад , дар ҳоле , ки мўъмин бошад , на аз зулме метарсад ва на аз нуқсони ҳаққаш .
113 Ва ин гуна онро Қуръони арабие (фасеҳу гўё) нозил кардем ва анвои ваъдаҳо (ва инзорҳо)-ро дар он бозгў намудем , шояд тақво пеша кунанд ё барои онон тазаккуре падид оварад .
| back | next |