| back | next |
38 Фиръавн гуфт : «Эй ҷамъияти ашроф! Ман худое ҷуз худам барои шумо суроғ надорам . (Аммо барои таҳқиқи бештар) , эй Ҳомон , бароям оташе бар гил баяфрўз (ва хиштҳои маҳкаме бисоз) ва барои ман бурҷи баланде тартиб деҳ , то аз Худои Мўсо хабар гирам , ҳар чанд ман гумон мекунам ў за дурўғгўён аст» .
39 (Саранҷом) Фиръавн ва лашкариёнаш ба ноҳақ дар замин истикбор карданд ва пиндоштанд ба сўи мо бозгардонида намешаванд .
40 Мо низ ў ва лашкариёнашро гирифтем ва ба даррё афкандем , акнун бинигар поёни кори золимон чӣ гуна буд!
41 Ва онон (фиръавниён)-ро пешвоёне қарор додем , ки ба оташ (-и дўзах) даъват мекунанд ва рўзи растохез ёрӣ нахоҳанд шуд .
42 Ва дар ин дунё низ лаънате дар пайи онон қарор додем ва рўзи қиёмат аз зиштрўёнанд .
43 Ва мо ба Мўсо китоби осмонӣ додем , баъд аз он ки ақвоми қарнҳои нахустинро ҳалок намудем , китобе , ки барои мардум басиратофарин буд ва сабаби ҳидояту раҳмат , шояд мутазаккир шаванд .
44 Ту дар ҷониби ғарбӣ набудӣ , ҳангоме , ки мо фармони нубувватро ба Мўсо додем ва ту аз шоҳидон набудӣ , (дар он ҳангоме , ки мўъҷизортро дар ихтиёри Мўсо гузоштем) .
45 Вале мо ақвомеро дар асраҳои гуногун ҳалқ кардем ва замонҳои тўлонӣ бар онҳо гузашт , (ки осори анбиё аз дилҳояшон маҳв шуд , сипас туро бо китоби осмониат фиристодем) . Ту ҳаргиз дар миёни мардуми Мадян иқомат надоштӣ , то (аз вазъияти онҳо огоҳ бошӣ ва) оятҳои моро бар онҳо (мушрикони Макка) бихонӣ , вале мо будем , ки туро фиристодем (ва ин оятҳоро дар ихтиёрат қарор додем) .
46 Ту дар канори Тур набудӣ , замоне , ки мо нидо додем , вале ин раҳмате аз сўи Парвардигорат буд , (ки ин ахборро дар инхтиёри ту ниҳод) , то ба василаи он қавмеро инзор кунӣ , ки пеш аз ту ҳеҷ инзоркунандае барои онон наомадааст , шояд мутазаккир шаванд .
47 Ҳар гоҳ (пеш аз фиристодани пайғамбаре) муҷозоту мусибате бар асари аъмолашон ба онон мерасид , мегуфтанд : «Парвардигоро! Чаро расуле барои мо нафиристодӣ , то аз оятҳои ту пайравӣ кунем ва аз мўъминон бошем ? !» .
48 Вале ҳангоме , ки ҳақ аз назди мо барои онҳо омад , гуфтанд : «Чаро мисли ҳамон чизе , ки ба Мўсо дода шуд , ба ин пайғабар дода нашудааст ? !» . Магар (баҳонаҷўёне монанди онҳо) , мўъҷизотеро , ки дар гузашта ба Мўсо дода шуд , инкор накарданд ва гуфтанд : «Ин ду нафар (Мўсо ва Ҳорун) ду соҳиранд , ки даст ба дасти ҳам додаанд , (то моро гумроҳ кунанд) ва мо ба ҳар ду кофирем ? !» .
49 Бигў : «Агар рост мегўед , (ки Таврот ва Қуръон аз сўи Худо нест) , китоби ҳидоятбахштаре аз ин ду аз назди Худо биёваред , то ман аз он пайравӣ кунам!» .
50 Агар ин пешниҳоди туро напазиранд , бидон , ки онҳо танҳо аз ҳавасҳои худ пайравӣ мекунанд . Ва оё гумроҳтар аз он кас , ки пайравии ҳавои нафси худ карда ва ҳеҷ ҳидояти илоҳиро напазируфтааст , касе пайдо мешавад ? ! Ҳатман Худованд қавми ситамгарро ҳидоят намекунад .
51 Мо оятҳои Қуръонро яке пас аз дигарӣ барои онон овардем , шояд мутазаккир шаванд .
52 Касоне , ки пеш аз он китоби осмонӣ ба онон додаем , ба он (Қуръон) имон меоваранд .
53 Ва ҳангоме , ки бар онон хонда шавад , мегўянд : «Ба он имон овардем , инҳо ҳама ҳақ аст ва аз сўи Парвардигори мост , мо пеш аз ин ҳам мусулмон будем» .
54 Онҳо касоне ҳастанд , ки ба хотири шакебоияшон , аҷру подошашонро ду бор дарёфт медоранд ва ба василаи некиҳо бадиҳоро дафъ мекунанд ва аз он чӣ ба онон рўзӣ додаем , инфоқ менамоянд .
55 Ва ҳар гоҳ сухани лағву беҳудае бишунаванд , аз он рўй мегардонанд ва мегўянд : «Аъмоли мо аз они мост ва аъмоли шумо аз они худатон , салом ба шумо (саломи видоъ) , мо хоҳони ҷоҳилон нестем» .
56 Ту наметавонӣ касеро , ки дўст дорӣ ҳидоят кунӣ , вале Худованд ҳар касро бихоҳад ҳидоят мекунад ва Ў ба ҳидоятёфтагон огоҳтар аст .
57 Онҳо гуфтанд : «Мо агар ҳидоятро ҳамроҳи ту пазиро шавем , моро аз сарзаминамон мерубоянд» . Оё мо ҳарами амне дар ихтиёри онҳо қарор надодем , ки самароти ҳар чизе (аз ҳар шаҳру диёре) ба сўи он оварда мешавад ? ! Ризқе аст аз ҷониби мо , вале бештари онон намедонанд .
58 Ва чӣ бисёр аз шаҳрҳо ва ободиҳоеро , ки бар асари фаровонии неъмат , масту мағрур шуда буданд , ҳалок кардем! Ин хонаҳои онҳост , (ки вайрон шудааст ва) баъд аз онон ҷуз андаке , касе дар онҳо сукунат накард ва мо ворисони онон будем .
59 Ва Парвардигори ту ҳаргиз шаҳрҳо ва ободиҳоро ҳалок намекард , то ин ки дар конуни онҳо пайғамбаре мабъус кунад , ки оятҳои моро бар онон бихонад . Ва мо ҳаргиз ободиҳо ва шаҳрҳоро ҳалок накардем , магар ин ки аҳлаш золим буданд .
60 Он чӣ ба шумо дода шудааст , матои зиндагии дунё ва зинати он аст ва он чӣ назди Худост , беҳтар ва пойдортар аст , оё андеша намекунед ? !
61 Оё касе , ки ба ў ваъдаи некў додаем ва ба он хоҳад расид , монанди касе аст , ки матои зиндагии дунё ба ў дадаем , сипас рўзи қиёмат (барои ҳисобу ҷазо) аз ҳозиршудагон хоҳад буд ? !
62 Рўзеро (ба хотир биёваред) , ки Худованд ононро нидо медиҳад ва мегўяд : «Куҷо ҳастанд ҳамтоёне , ки барои Ман мепиндоштед ? !» .
63 Гурўҳе (аз маъбудон) , ки фармони азоб дар бораи онҳо ҳатмӣ шудааст , мегўянд : «Парвардигоро! Мо инҳо (пайравон)-ро гумроҳ кардем . (Оре) , мо онҳоро гумроҳ кардем , ҳамон гуна , ки худамон гумроҳ шудем , мо аз онон ба сўи Ту безорӣ меҷўем , онон дар ҳақиқат моро намепарастиданд , (балки ҳавои нафси худро парастиш мекарданд)» .
64 Ва ба онҳо (пайравон) гуфта мешавад : «Маъбудҳоятонро , ки ҳамтои Худо мепиндоштед бихонед , (то шуморо ёрӣ кунанд!)» . Маъбудҳояшонро мехонанд , вале ҷавобе ба онон намедиҳанд . Ва (дар ин ҳангом) азоби илоҳиро (бо чашми худ) мебинанд ва орзу мекунанд , ки эй кош ҳидоят ёфта буданд!
65 (Ба хотир оваред) рўзеро , ки Худованд ононро нидо медиҳад ва мегўяд : «Чӣ ҷавобе ба пайғамбарон (-и Ман) гуфтед ? !» .
66 Дар он рўз , ҳамаи ахбор бар онон пўшида мемонад , (ҳатто наметавонанд) аз якдигар саволе кунанд .
67 Аммо касе , ки тавба кунад ва имон оварад ва амали солеҳ анҷом диҳад , умед аст аз растагорон бошад .
68 Парвардигори ту ҳар чӣ бихоҳад меофаринад ва ҳар чӣ бихоҳад бармегузианд , онон (дар баробари Ў) ихтиёре надоранд , муназзаҳ аст Худованд ва бартар аст аз ҳамтоёне , ки барои Ў қоил мешаванд!
69 Ва Парвардигори ту медонад он чиро , ки синаҳояшон пинҳон медорад ва он чиро ошкор месозанд .
70 Ва Ў Худое аст , ки маъбуде ҷуз Ў нест , ситоиш барои Ўст дар ин ҷаҳон ва дар ҷаҳони дигар . Ҳокимият (низ) аз они Ўст ва ҳамаи шумо ба сўи Ў бозгардонида мешавед .
71 Бигў : «Ба ман хабар диҳед , агар Худованд шабро то қиёмат бар шумо ҷовидон созад , оё маъбуде ҷуз Худо метавонад равшаноӣ барои шумо оварад ? ! Оё намешунавед ? !» .
72 Бигў : «Ба ман хабар диҳед , агар Худованд рўзро то қиёмат бар шумо ҷовидон кунад , кадом маъбуд ғайр аз Худост , ки шабе барои шумо оварад , то дар он оромиш ёбед ? Оё намебинед ? !» .
73 Аз раҳмати Ўст , ки барои шумо шабу рўз қарор дод , то ҳам дар он оромиш дошта бошед ва ҳам барои баҳрагирӣ аз фазли Худо талош кунед ва шояд шукри неъмати Ўро ба ҷо оваред .
74 (Ба хотир оваред) рўзеро , ки онҳоро нидо медиҳад ва мегўяд : «Куҷоянд ҳамтоёне , ки барои Ман мепиндоштед ? !» .
75 (Дар он рўз) аз ҳар уммате гувоҳе бармегузинем ва (ба мушрикон) мегўем : «Далели худро биёваред!» . Аммо онҳо намедонанд , ки ҳақ аз они Худост ва тамоми он чиро тўҳмат мезаданд , аз (назари) онҳо гум хоҳад шуд .
76 Қорун аз қавми Мўсо буд , аммо бар онон ситам кард . Мо он қадар аз ганҷҳо ба ў дода будем , ки ҳамли калидҳои он барои як гурўҳи зўрманд мушкил буд! (Ба хотир оваред) ҳангомеро , ки қавмаш ба ў гуфтанд : «Ин ҳама шодии мағрурона макун , ки Худованд шодикунандагони мағрурро дўст намедорад .
77 Ва дар он чӣ Худо ба ту додааст , сарои охиратро биталаб ва баҳраатро аз дунё фаромўш макун ва ҳамон гуна , ки Худо ба ту некӣ кардааст , некӣ кун ва ҳаргиз дар замин дар ҷустуҷўи фасод мабош , ки Худо муфсидонро дўст надорад» .
| back | next |