Ибни Аббос мегўяд: Мо дар назди Паёмбари гиромии Ислом (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) будем, ки аъробие омад ва гуфт: Эй Расули Худо, ман шунидам, ки шумо мефармудед "Ҳама бо ҳам ба ресмони илоҳӣ чанг бизанед ва аз якдигар ҷудо нашавед" он ресмони илоҳӣ чист, ки ба он чанг бизанем? Паёмбари гиромии Ислом (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) дасташонро ба дасти Алӣ заданд ва фармуданд: Ба ин тамассук бикунед, ки ў ( Алӣ) ресмони маҳками илоҳӣ аст".

Ровиён: 1)Ибни Аббос. 2)Имом Саҷҷод. 3)Имом Содиқ.

 Китобҳо: 1)"Тафсир"-и Саълабӣ. 2)"Тафсир"-и Олусӣ. 3)"Савоиқ-ул-муҳриқа"-и Ибни Ҳаҷар ҷ.2.саҳ.444. 4)"Нур-ул-абсор"-и Шабланҷӣ. 5)"Аҳли байт"-и Абўилм. 6)"Ришфат-ус-содӣ"-и Ҳазрамӣ. 7)"Василат-ул-маол"-и Ҳазрамӣ. 8)"Асъоф-ур-роғибин"-и Ибни Саббон саҳ.109. 9)"Шовоҳид-ут-танзил"-и Ҳасконӣ ҷ.1.саҳ.30-177-180. 10)"Иттиҳоф би ҳубби ашроф"-и Шабровии Шофеӣ. 11)”Ҷавоҳир-ул-ақдайн”-и Самҳудӣ ҷ.2.саҳ.96-127.

لمّا نزلتْ هذه الآية ‘‘ فإمّا نذهبنَّ بك فإنّا منهم منتقمون‘‘ قال رسول الله صلّى الله عليه و آله بعليِّ إبن أبيطالب بذلك أخبرني جبرئيل. زخرف 41

Вақте, ки ин оят нозил шуд "Ҳар гоҳ туро аз миёни онҳо бубарем ҳатман аз онҳо интиқом хоҳем гирифт" Паёмбари гиромии Ислом (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) фармуданд: "Ба василаи Алӣ аз онҳо интиқом мегирад ва инро Ҷабраил ба ман хабар дод".

 Ровиён: 1)Ибни Аббос. 2)Ҳузайфа. 3)Ҷобир. 4)Абўасвад.

 Китобҳо: 1)"Мо назала минал-Қуръон"-и Абўнаим. 2)"Тафсир"-и Нишопурӣ. 3)"Шавоҳид-ут-танзил” ҷ.1.с.521.ҷ.2.с.216. 4)”Маноқиб”-и Ибни Мағозалӣ саҳ.274. 5)”Дурр-ул-мансур"-и Суютӣ. 6)"Маноқиб"-и Ибни Мардувайҳ. 7)"Ал-Фирдавс бимаъсур-ил-хитоб"-и Дайламӣ ҷ.3.саҳ.154.р.4417. 8)"Василат-ул-маол"-и Ҳазрамӣ.  9)”Канз-ул-уммол” ҷ.2.с.501.р.4598.

الآية ‘‘ أفمن كانَ على بيِّنة من رَّبِّه و يتلوه شاهدٌ منه‘‘ إنَّ مَن كانَ على بَيِّنَة مِن رَّبِّه رسول الله صلّى اللهُ عليه و آله و الشّاهد عليُّ إبن أبيطالب خاصَّة. هود 17

Ояти "Оё он касе, ки далел ва бурҳони ошкоре аз сўи парвардигораш дорад ва аз паи ў шоҳид ва гувоҳе аз тарафи Худо мебошад"-Ба дурустӣ, он касе, ки далел ва бурҳон аз сўи Худованд дорад Паёмбари гиромии Ислом (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) ҳастанд шоҳид танҳо Алӣ ибни Абутолиб аст".

 Ровиён: 1)Имом Алӣ. 2)Абўзар. 3)Ибни Аббос. 4)Ҷобир. 5)Анас.

 Китобҳо: 1)"Тафсир"-и Табарӣ. 2)”Тафсир”-и Саълабӣ. 3)"Тафсир"-и Бағавӣ. 4)"Тафсир"-и Фахри Розӣ. 5)"Тафсир"-и Нишопурӣ. 6)"Тафсир"-и Қуртубӣ. 7)"Тафсир"-и Хозин. 8)"Тафсир"-и Олусӣ. 9)"Шавоҳид-ут-танзил" ҷ.1.с.359-360. 10)"Дурр-ул-мансур"-и Суютӣ. 11)"Тазкира"-и Ибни Ҷавзӣ. 12)"Кифоя"-и Ганҷӣ. 13)"Назму дурар-ус-симтайн”-и Зарандӣ саҳ.91." 14)”Канз-ул-уммол” ҷ.2.с.439. р.4440-4441.

الآية  "و إن تظاهرا عليه فإنَّ اللهَ مولاه و جبرئيل و صالحَ المؤمنين..." قال رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم: صالح المؤمنين هو عليُّ إبن أبيطالب.

Дар бораи ин оят "Агар шумо ду нафар бар зидди Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) барои озор додани ў иттифоқ бикунед (огоҳ бошед, ки) ба дурустӣ Худованд ёвари ўст ва ҳам Ҷабраил ва мўъминони солеҳ ва фариштагон пушти сари ҳам" Паёмбари гиромии Ислом (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) фармуданд: "Мақсад аз мўъминони солеҳ дар ин оят Алӣ ибни Абутолиб аст".

Ровиён: 1)Имом Алӣ. 2)Ибни Аббос. 3)Ҳузайфа. 4)Асмо. 5)Амр.

 Китобҳо: 1)"Тафсир"-и Саълабӣ. 2)"Тафсир"-и Қуртубӣ. 3)Тафсири Шавконӣ. 4)"Тафсир"-и Олусӣ. 5)"Дурр-ул-мансур". 6)Таърихи Ибни Асокир ҷ.42.саҳ.361-362. 7)”Тазкират-ул-хавос". 8)"Тафсир"-и Ибни Касир. 9)”Шавоҳид-ут-танзил” ҷ2.саҳ.341-342-345-346. 10)”Фатҳ-ул-борӣ”-и Ибни Ҳаҷар ҷ.10.саҳ.353 бо панҷ санад. 11)“Канз-ул-уммол” ҷ.2.с.539.р.4675.

كان لعليٍّ أربع دراهم فأنفقها واحداً ليلاً وواحداً نهاراً و واحداً سِرّاً وواحداً علانيةً فنزلت في حقِّه قوله تعالى الَّذينَ يُنْفِقون أموالهم باللَّيل و النَّهار سِرّاً وعلانيةً فلهم اجرهم عند ربِّهم و لا خوفٌ عليهم و لا هم يَحْزَنون". بقرة 274

Алӣ ибни Абутолиб чаҳор дирҳам дошт, ки якеро шаб, якеро рўз, якеро пинҳонӣ ва якеро ошкор инфоқ кард ва садақа дод ва дар бораи ў ин оят нозил шуд "Касоне, ки дороӣ ва амволи худро шаб ва рўз, пинҳон ва ошкор инфоқ мекунанд ва мебахшанд, аҷр ва музди онҳо дар назди парвардигорашон аст ва онҳо на тарсе доранд ва на ғамгин мешаванд".

Китобҳо: 1)"Мо назала минал Қуръон"-и Абўнаим. 2)"Асбоб-ун-нузул"-и Воҳидӣ. 3)"Тафсир"-и Саълабӣ. 4)"Тафсир"-и Бағавӣ. 5)"Тафсир"-и Фахри Розӣ. 6)"Тафсир"-и Қуртубӣ. 7)"Тафсир"-и Кашшоф. 8)"Тафсир"-и Шавконӣ. 9)"Дурр-ул-мансур". 10)"Тафсир"-и Хозин. 11)"Усд-ул-ғоба". 12)"Захоир"-и Табарӣ. 13)"Маноқиб"-и Ибни Мағозалӣ. 14)"Тазкира"-и Ибни Ҷавзӣ.

قال عليُّ إبن أبيطالب: إنَّ في كتاب الله لآية ما عمِلَ بِها أَحَدٌ قبْلي ولا يَعْمَل بها أَحَدٌ بعدي كان عندي ديناراً فبعتُه بعشرة دراهم فناجَيْتُ النَّبيّ صلّى اللهُ عليه وآله قدَّمْتُ بينَ يدي نجواي درهماً ثمَّ نسختْ فلم يَعمل بها أحَدٌ "الآية" يا أيُّها الَّذينَ آمنوا إذا ناجيْتم الرَّسولَ فَقَدِّموا بين يدي نجواكم صدقةً. المجادلة 12.

Алӣ ибни Абутолиб мефармояд: "Ба дурустӣ, ки дар китоби Худо ояте ҳаст, ки пеш аз ман ба он оят касе амал накард ва баъд аз ман низ касе ба он амал накард. Ман як динор доштам ва онро ба даҳ дирҳам фурухтам ва бо Паёмбари гиромии Ислом (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) наҷво кардам ва пеш аз ҳар наҷвоям як дирҳам садақа мекардам. Сипас он оят насх шуд ва ҳеҷ кас ба он ғайр аз ман амал накард. Ва он оят ин аст "Эй касоне, ки имон овардаед! Ҳар гоҳ, ки мехоҳед бо Паёмбар наҷво (сухани дар гўшӣ) бикунед, пеш аз он садақа бидиҳед".

 Ровиён: 1)Имом Алӣ бо 4-санад. 2)Ибни Аббос. 3)Ҷобир. 4)Абўаюб.

 Китобҳо: 1)"Саҳеҳи Ибни Ҳаббон ҷ.15.саҳ.391,р.6942. 2)”Саҳеҳи Тирмизӣ ҷ.5.саҳ.406. 3)”Мусаннаф”-и Ибни Абўшайба ҷ.6.саҳ.373, р.32126. 4)”Хасоис"-и Насоӣ р.152. 5)”Муснад"-и Баззор р.60. 6)”Мустадрак"-и Ҳоким ҷ.2.саҳ.524.р.3794. 7)"Риёз-ун-назра"-и Табарӣ ҷ.3.саҳ.200. 8)"Тафсир"-и Саълабӣ. 9)"Асбоб-ун-нузул"-и Воҳиди. 10)"Шавоҳид-ут-танзил"-и Ҳасконӣ ҷ.2.саҳ.239. 11)"Тафсир"-и Табарӣ. 12)"Комил"-и Ибни Адӣ ҷ.5.саҳ.204. 13)"Муснад"-и Абўяъло ҷ.1.саҳ.322. 14)"Тафсир"-и Фахри Розӣ. 15)Тафосири Қуртубӣ, Олусӣ, Шавконӣ, Ибни Касир, Бағавӣ, Байзовӣ, Хозин, ва дигарҳо.

قال رسول الله صلى الله عليه وآله: دَعَوْتُ اللهَ لَكَ يا عليُّ فقلْتُ اللّهمَّ أثْبِتْ له مودَّة في صدور المؤمنين اللّهمَّ إجعل له عندكَ عهداً و إجعل له عندكَ وُدّاً فأنزل اللهُ عزَّ وجلَّ هذه الآية "إنَّ الَّذينَ آمنوا و عَمِلوا الصّالحات سيَجْعَلُ لهم الرَّحمان وُدّاُ".

Паёмбари гиромии Ислом саллаллоҳу алайҳи ва олиҳфармуданд: "Аз Худо хостам барои ту эй Алӣ ва гуфтам: Худоё муҳаббаташро дар қалби мўъминон устувор фармо, Худоё аз барои Алӣ дар назди худат аҳде қарор бидеҳ ва барои ў дар назди худат муҳаббате қарор бидеҳ. Худованд ин оятро нозил фармуд "Касоне, ки имон оварданд ва амалҳои шоиста анҷом доданд Худованд барои онон дар дилҳои (мўъминон) муҳаббате қарор медиҳад". Марям 97.

 Ровиён: 1)Имом Алӣ. 2)Ибни Аббос. 3)Муҳаммади Ҳанафия. 4)Ҷобир. 5)Абўсаид Худрӣ. 6)Барроъ ибни Озиб. 7)Абўрофеъ.

Китобҳо: 1)"Мўъҷам-ул-кабир” ҷ.12.саҳ.122.р.12655. 2)”Мўъҷам-ул-авсат”-и Табаронӣ ҷ.5.саҳ.348.р.5516. 3)”Маҷмаъ-уз-завоид"-и Ҳайсамӣ ҷ.9.саҳ.125. 4)"Тафсир"-и Саълабӣ. 5)"Тафсир"-и Кашшоф. 6)"Тафсир"-и Қуртубӣ. 7)"Тафсир"-и Олусӣ. 8)"Тафсир"-и Нишопурӣ. 9)"Тафсир"-и Шавконӣ. 10)Тафсири "Фатҳ-ул-баён". 11)"Риёз-ун-назра"-и Табарӣ. 12)"Захоир"-и Табарӣ. 13)"Маноқиб"-и Ибни Мағозалӣ. 14)"Шавоҳид-ут-танзил"-и Ҳасконӣ. 15)"Тазкира"-и Ибни Ҷавзӣ. 16)"Фусул-ул-муҳимма"-и Ибни Саббоғ. 17)"Анвори Муҳаммадия"-и Набаҳонӣ. 18)"Ришфат-ус-содӣ”-и Ҳазрамӣ.

سئل عن قوله تعالى "وألَّذي جاء بالصِّدق و صَدََّقَ به أُولئِك هم المتَّقون" قال جاء بالصِّدْق رسول الله صلّى الله عليه وآله وصَدَّقَ به عليّ إبن إبيطالب. الزمر.

 Дар бораи ин оят "Ва он касе, ки ваъдаи ростин овард ва он касе, ки ўро тасдиқ кард, дар ҳақиқат онҳо аҳли тақво ҳастанд" савол шуд, ҳазрат фармуданд: Он касе, ки ваъдаи сидқ ва рост овард Расули Худо (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) ва он касе, ки ўро тасдиқ кард Алӣ ибни Абутолиб аст". Зумар 33.

 Ровиён: 1)Имом Алӣ. 2)Ибни Аббос. 3)Абўҳурайра. 4)Имом Боқир.

 Китобҳо: 1)Таърихи Ибни Асокир ҷ.42.саҳ.359-360. 2)"Маноқиб"-и Ибни Мағозалӣ. 3)"Тафсир"-и Қуртубӣ. 4)"Тафсир"-и Олусӣ. 5)"Дурр-ул-мансур"-и Суютӣ. 6)"Шавоҳид-ут-танзил"-и Ҳасконӣ ҷ.2.саҳ.178-180-181. 7)"Кифоя"-и Ганҷӣ. 8)"Маноқиб"-и Ҳибрӣ. 9)"Таҷҳиз-уҷ-ҷайш"-и Деҳлавӣ.

قال رسول الله صلى الله عليه وآله: يا عليُّ إنَّ الله أمَرَني أن أدنيك أعلمك لِتَعي و أنزلت هذه اللآية "تَعِيَها أُذُن الواعيَة" قال: وأنتَ (يا عليّ) أُذن واهيَة لِعِلْمي. الحاقة.

Back

Next