زكات
اصل
زكات به معنى نمو است كه از بركت الهى حاصل گردد، چه در امور دنيوى و چه در امور
اخروى .
زكات
مال ، به دادن مقدارى از آن در راه خداست .
و
در فقه و احاديث شريفه ، آن مقدار از واجب مالى كه به موارد نه گانه با شرائط كمى
و كيفى خاصى تعلق مى گيرد زكات گفته مى شود.
بعيد
نيست كه مراد از آن در قرآن كريم مطلق واجب مالى باشد كه حتى شامل خمس نيز بوده
باشد.
در
32 آيه از قرآن ، به زكات امر و يا ترغيب شده است ؛ زكات در عده اى از آيات در
رديف نماز قرار داده شده ، و با هم ، چنان ذكر شده اند كه به نظر مى رسد آن دو از
سائر اعمال شرعى در اسلام بلكه در سائر شرايع ، مهمتر هستند.
در
سوره مريم آيه 31 گفته عيسى را چنين نقل مى فرمايد:
اوصينى
بالصلاة والزكاة ما دمت حيا
«خدا
مرا به نماز و زكات سفارش نموده تا آنگاه كه زنده باشم ».
و
ويل للمشركين الذين لا يؤتون الزكاة و هم بالاخرة هم كافرون (1)
«ولى
بر مشركان ، كه زكات نمى دهند و به آخرت كافرند».
پي نوشت:
1- سوره فصلت ، آيه 6 و 7.