تفكر

تفكر كاربرد نيروى عاقله در بدست آوردن مجهولات از تجزيه و تركيب معلومات است ، گذشته از آيات فراوانى كه در فقه و فهم و علم و تاءكيد بر بدست آوردن علم و ستايش علماء و نكوهش ترك علم در «17» موضع نيز از قرآن لفظ «تفكر» آمده ، كه به آن امر و مردم را به آن دعوت و تحريص كرده است .

در مورد تفكر در «مبداء و معاد» مى فرمايد:

الذين يذكرون الله قياما و فعودا و على جنونهم و يتفكرون فى خلق السماوات و الارض ربنا ما خلقت هذا باطلا سبحانك فقنا عذاب النار(1)

«آنانكه ياد مى كنند خدا را به حالت ايستاده و نشسته و بر پهلو خوابيده و تفكر مى كنند در آفرينش آسمانها و زمين پروردگارا تو اين (عالم) را بيهوده نيافريدى منزهى تو پس ما را (به سبب كوتاهى در انجام وظيفه) از عذاب آتش نگهدار».

در طى آياتى نيز از بكار نگرفتن نيروى تفكر و انديشه و تعقل نكوهش كرده از جمله در اين آيه مى فرمايد:

لهم قلوب لا يفقهون بها و لهم اعين لا يبصرون بها و لهم اذان لا يسمعون بها اولئك كالانعام بل هم اضل اولئك هم الغافلون (2)

«آنان دل دارند ولى به آن نمى فهمند و آنان چشم دارند ولى به آن نمى بينند و آنان گوش دارند ولى به آن نمى شنوند، آنها مانند چهار پايانند بلكه گمراه تر آنانند غافلان ». (به ماده علم مراجعه شود).

پي نوشت ها:

1- سوره آل عمران ، آيه 191.

2- سوره اعراف ، آيه 179.