طلب مغفرت براى مؤمنين و
مؤمنات
واستغفر
لذنبك وللمؤمنين و المؤمنات (1)
«براى
گناه خود و براى مردان مؤمن و زنان مؤمنه طلب مغفرت كن ».
عبادت
چنانكه
در مفردات راغب آمده است «عبوديت » به معنى اظهار تذلل است و «عبادت »، از آن
بالاتر است ، زيرا آن به معنى غايت تذلل است و تنها كسى سزاوار آن است كه در نهايت
درجه افضال و انعام باشد و آن خداى يگانه است كه آفريننده عالم و هستى بخش همه
موجودات است و لذا قرآن مى فرمايد:
امر
الا تعبدوا الا اياه (2)
«خداى
امر فرموده كه جز او را عبادت نكنيد».
در
آيات زيادى از قرآن كريم به عبادت خدا امر شده است .
در
سوره ذاريات آيه 57 مى فرمايد:
و
ما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون
«جن
و انس را نيافريدم جز براى اينكه مرا عبادت كنند».
از
اين آيه شريفه استفاده مى شود كه «عبادت »، هدف آفرينش انسان است .
نه
بدان معنى كه خدا نيازى به عبادت انسانها دارد بلكه بدان معنى كه كمال انسان بدان
حاصل مى شود.
در
تفسير آمده است كه مراد از عبادت در اين آيه «معرفت » است ، شايد مراد آنست كه
معرفت ، روح عبادت است ، و معرفت و خداشناسى ، عبادت دل است كه منشاء و سرچشمه
عبادت در ساير اعضاء و جوارح مس باشد.
پي نوشت ها:
1- سوره
محمد(ص)، آيه 19
2- سوره
يوسف ، آيه 40