نسبت ناپاكى دادن به زنان
عفيف
إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ
الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (1)
«كسانى
كه به زنان با ايمان عفيفه و بى خبر از كار بد، تهمت بستند، محققا در دنيا و آخرت
ملعون (و محروم از رحمت حق) شدند و هم آنان به عذاب سخت معذب خواهند شد».
وَالَّذِينَ
يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء
فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَداً وَ
أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (2)
«و
آنان كه به زنان با عفت نسبت زنا دهند آنگاه چهار شاهد (عادل) بر ادعاى خود
نياورند آنان را به هشتاد تازيانه كيفر دهيد و ديگر هرگز شهادت آنها را نپذيريد كه
مردمى فاسق و نادرستند».
به
عنوان «بهتان » و «افتراء» مراجعه شود.
پي
نوشت ها:
1- سوره نور، آيه 23
2- سوره نور، آيه 4