مرجوحيت بذل و بخشش همه دارائى

ولا تبسطها كل البسط فتقعد ملوما محسورا(1)

«دست خود را بكلى باز مكن (آنچه دارى همه را نده) كه پس از آن مورد سرزنش قرار گرفته و حسرت زده بنشينى ».

بذل و بخشش همه دارائى مذموم و از آن نهى شده ، و در عين حال صرف مال در امور تزيينى تا جائى كه به حد اسراف نرسد جائز است .

چنانچه در سوره اعراف آيه 32 مى فرمايد:

قل من حرم زينة الله التى اخرج لعباده و الطيبات من الرزق

«بگو چه كسى زينت و ارزاق پاكيزه اى كه خدا براى بندگانش فراهم ساخته حرام نموده است ؟!».

نتيجه :

از آنچه گفته شد معلوم مى شود مراد از انفاق فى سبيل الله ، يا تنها اداى زكات و سائر حقوق مالى است ، چنانچه در برخى از احاديث نيز چنين معنى شده ، و يا شامل صرف مال در هزينه بر پائى و اقامه اساس ‍ اسلام مى باشد مانند جهاد فى سبيل الله و حفظ آنچه از مصالح دينى واجب شمرده شده است .

و همچنين آنچه از امور اجتماعى كه بدون آن اجتماع از هم پاشيده مى شود، و يا حفظ جان انسانها بر آن توقف دارد، و يا بايد انفاق فى سبيل الله را به هرگونه انتفاع و استفاده اى كه مورد رضاى الهى باشد تعميم داد چه از قبيل واجبات ، و چه از قبيل مستحبات ، حتى مباحات ، زيرا مباحات را نيز مى شود به حساب خدا انجام داد، چنان كه در روايت آمده است :

ان الله يحب ان يؤ خذ برخصه كما يحب ان يؤ خذ بعزائمه

«خدا همانگونه كه دوست دارد در واجبات و محرمات به او اطاعت شود، چيزهائى را هم كه مباح فرموده ، و ماءذون ساخته است دوست دارد به اذن او ترتيب اثر داده و عمل شود».

1- سوره اسراء، آيه 29.