هجرت در راه خدا
بر
هر فرد مسلمانى كه در بلاد شرك بسر مى برد، اگر توانائى آن را نداشته باشد كه
شعائر اسلام را مانند اذان و نماز و روزه و غيره اظهار نمايد واجب است كه از آن
ديار هجرت و كوچ كند.
بديهى
است وجوب هجرت در صورتى است كه قدرت و توان جانى و مالى براى هجرت داشته باشد.
قرآن
مى فرمايد:
ان
الذين توفيهم الملائكة ظالمى انفسهم قالوا فيم كنتم قالوا كنا مستضعفين فى الارض
قالوا الم تكن ارض الله واسعة فتها جروا فيها جروا فيها فاولئك ماءواهم جهنم وساءت
مصيرا(1)
«آنانكه
در حال ستم بر خويشتن ملائكه جان آنها را مى گيرند، به آنها مى گويند:
در
چه وضعى بوديد (كه بر خويشتن ستم كرديد) مى گويند ما در زمين مستضعف بوديم (در
محيطى بوديم كه توان اظهار اسلام و بندگى خدا را نداشتيم)
مى
گويند:
آيا
زمين خدا پهناور نبود كه (به ديار ديگرى) مهاجرت كنيد؟!
جايگاه
آنها جهنم است و چه بد جايگاهى است ».
ان
الذين امنوا والذين هاجروا و جاهدوا فى سبيل الله اولئك يرجون رحمت الله (2)
«به
تحقيق كسانى كه ايمان آوردند و كسانى كه مهاجرت كرده و در راه خدا جهاد كردند آنان
اميد مى برند رحمت خدا را».
والذين
هاجروا فى سبيل الله ثم قتلوا اوماتوا ليرزقنهم الله رزقا حسنا(3)
«آنانكه
در راه خدا مهاجرت كردند سپس كشته شده يا مردند البته خدا آنان را رزق نيكو خواهد
داد».
و
من يهاجر فى سبيل الله يجد فى الارض مراغما كثيرا وسعة ومن يخرج من بيته مهاجرا
الى الله و رسوله ثم يدركه الموت فقد وقع اجره على الله و كان الله غفورا رحميا(4)
«هر
كس در راه خدا مهاجرت كند مى يابد در زمين هجرتگاه زياد و مى يابد گشايش و هر كس
از خانه خود به قصد مهاجرت به خدا و پيامبر او بيرون آيد سپس مرگ او را در يابد
پاداش او بر خداست و خدا همواره بخشنده و مهربان است ».
ان
الذين امنوا و هاجروا و جاهدوا باموالهم و انفسهم فى سبيل الله والذين اووا و
تصروا اولئك بعضهم اولياء بعض (5)
«به
تحقيق آنانكه ايمان آوردند و مهاجرت كردند و در راه خدا با مال و جان جهاد كردند و
كسانى كه پناه دادند و يارى نمودند، آنان اولياء (دوستان) همديگرند».
الذين
امنوا و هاجروا و جاهدوا فى سبيل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجة عندالله (6)
«كسانى
كه ايمان آوردند و مهاجرت كردند و در راه خدا با اموال و جانهاى خود جهاد كردند
درجه آنها پيش خدا بزرگتر است ».
پي نوشت ها:
1- سوره نساء، آيه 97.
2- سوره بقره ، آيه 218.
3- سوره حج ، آيه 58.
4- سوره نساء، آيه 100.
5- سوره انفال ، آيه 72.
6- سوره توبه ، آيه 20.