عفت

«عفت »، پديد آمدن حالتى براى نفس انسانى است كه با آن از غلبه شهوت جلوگيرى نمايد.

تعفف ، بدست آوردن عفت با تحمل رنج و ممارست بر آنست .

استعفاف ، به معنى طلب عفت و كوشش در بدست آوردن آنست .

قرآن مى گويد:

وليستعفف الذين لا يجدون نكاحا يغنيهم الله من فضله (1)

«كسانى كه امكان ازدواج ندارند، عفت بگزينند تا خدا آنان را به فضل خود بى نياز سازد».

تفسير: بعيد نيست كه منظور از آيه اين باشد كه عفت موجب مى گردد كه خداوند تعالى تفضل فرموده آنان را متمكن و غنى سازد تا بتواند ازدواج كنند.

و احتمال مى رود كه منظور، آن باشد كه تا هنگامى كه خدا به فضل خود آنان را بى نياز كند به عفت ادامه دهند.

و ان يستعففن خير لهن (2)

«زنانى كه به سبب سالخوردگى اميد ازدواج ندارند، اگر (حجاب گزيده) عفت ورزند براى آنان بهتر است ».

عفت از سؤ ال

يحسبهم الجاهل اغنياء من التعفف تعرفهم بسيماهم لا يسئلون الناس ‍ الحافا(3)

«به علت عفت (از اظهار نيازمندى)، جاهل آنان را بى نياز مى پندارد (ولى) فقر و نيازمندى از چهره هاى آنان پيداست ، از مردم سؤ ال نمى كنند و به مردم اصرار نمى ورزند».

پي نوشت ها:

1- سوره نور، آيه 33.

2- سوره نور، آيه 60.

3- سوره بقره ، آيه 273.