دوستى
با كافران - 2
لا
يتخذ المؤمنون الكافرين اولياء من دون المؤمنين ومن يفعل ذلك فليس من الله فى شى ء
الا ان تتقلوا منهم تقية (1)
«مؤمنان
كافران را به جاى مؤمنان ، به دوستى نگزينند؛ هر كس چنان كند از (ولايت و دوستى)
خدا بهره اى ندارد، مگر اينكه از آنها تقيه كنيد».
لا
تتخذوا ابائكم و اخوانكم اولياء ان استحبوا الكفر على الايمان (2)
«پدران
و برادران خود را به دوستى نگزينيد؛ اگر آنان كفر را بر ايمان ترجيح دادند».
الذين
يتخذون الكافرين اولياء من دون المؤمنين ايبتغون عندهم العزة فان العزة لله جميعا(3)
«آيا
كسانى كه كافران را به جاى مؤمنان به دوستى مى گزينند، عزت را پيش آنها مى جويند؟
همانا عزت همه اش از آن خداست ».
يا
ايها الذين آمنوا لا تتخذوا الذين اتخذوا دينكم هزوا و لعبا من الذين اوتواالكتاب
من قبلكم والكفار اولياء و اتقواالله ان كنتم مؤمنين (4)
«اى
كسانى كه ايمان آورده ايد، كسانى را كه دين شما را به استهزا و ملعبه گرفته اند،
چه از آنان كه پيش از شما كتاب به آنها داده شده بود و چه از كافران ، به دوستى
نگزينيد و خدا را بپائيد اگر مؤمن هستيد».
يا
ايها الذين امنوا لا تتخذوا اليهود والنصارى اولياء بعضهم اولياء بعض و من
يتولهم منكم فانه منهم ان الله لا يهدى القوم الظالمين فترى الذين فى قلوبهم مرض
يسارعون فيهم يقولون نخشى ان تصيبنا دائرة فعسى الله ان ياءتى بالفتح او امر من
عنده فيصبحوا على ما اسروا فى انفسهم نادمين (5)
«اى
كسانى كه ايمان داريد يهود و نصارا به دوستى بر نگزينيد، آنان دوست همديگرند و هر
كس ايشان را به دوستى بگزيند، خود از آنان است . خدا گروه ستمكاران را هدايت نمى
كند.
تو
آنان را كه بيمارى در دل دارند، خواهى ديد كه به سوى ايشان (يهود و نصارا) مى
شتابند و مى گويند ما مى ترسيم كه حادثه اى براى ما پيش آيد.
اميد
است كه خدا پيروزى يا حادثه اى (براى گراميداشت مؤمنان و خوار ساختن كافران) پيش
بياورد آنگاه بر آنچه در دل پنهان داشته اند پشيمان گردند».
يا
ايها الذين امنوا لا تتخذوا الكافرين اولياء من دون المؤمنين اتريدون ان تجعلوالله
عليكم سلطانا مبينا(6)
«اى
مردمى كه ايمان داريد؛ كافران را به جاى مؤمنان به دوستى نگزينيد.
آيا
مى خواهيد كه براى خدا بر عليه خود تسلط آشكارى قرار دهيد؟».
تفسير:
منظور از سلطان كه به معنى تسلط و توانائى است ، چنانچه در تفسير آمده اتمام حجت
مى باشد؛ يعنى با اين كار حجتى آشكار براى استحقاق عذاب ، فراهم مى كنيد.
يا
ايها الذين آمنوا لا تتخذوا عدوى وعدوكم اولياء تلقون اليهم بالمودة وقد كفروا بما
جاءكم من الحق (7)
«اى
مردمى كه ايمان داريد، دشمن من و خود را به دوستى نگزيده و به آنها اظهار دوستى
نكنيد؛ در صورتى كه آنها به آنچه از حق ، بر شما نازل شده (قرآن) كفر ورزيده اند».
عدم
رضايت يهود و نصارا از مسلمين ، مگر به متابعت از آنها
ولن
ترضى عنك اليهود ولا النصارى حتى تتبع ملتهم (8)
«هرگز
يهود و نصارى از تو راضى نخواهند شد تا پيروى ملت آنان را بنمائى ».
پي
نوشت ها:
1- سوره آل عمران ، آيه 28.
2- سوره توبه ، آيه 23.
3- سوره نساء
4- سوره مائده ، آيه 57.
5- سوره مائده ، آيات 51 و 52.
6- سوره نساء، آيه 144.
7- سوره ممتحنه ، آيه 1.
8- سوره بقره ، آيه 120.