دوستي با كافران - 1
قرآن
مى فرمايد:
ترى
كثيرا منهم يتولون الذين كفروا لبئس ما قدمت لهم انفسهم ان سخط الله عليهم و فى
العذاب هم خالدون ، ولو كانوا يؤ منون بالله والنبى و ما انزل اليه ما اتخذوهم
اولياء ولكن كثيرا منهم فاسقون (1)
«تو
بسيارى از آنان را مى بينى كه كفار را دوست مى دارند چه ناپسند است آنچه براى خويش
پيش آوردند (به سر خود آوردند) كه خدا بر آنان خشم كرد و براى هميشه در عذاب
خواهند بود.
اگر
به خدا و پيامبر و آنچه بر او نازل شده ايمان مى آوردند آنان (كافران) را به دوستى
نمى گزيدند ولى بسيارى از ايشان فاسقند».
ام
حسبتم ان تتركوا ولما يعلم الله الذين جاهدوا منكم ولم يتخذوا من دون الله ولا
رسوله ولا المؤمنين وليجة (2)
«چنين
مى پنداريد كه به حال خود رها خواهيد شد؟ در صورتى كه هنوز خدا معلوم نكرده است كه
چه افرادى از شما جهاد كرده ، و جز خدا و رسول و مؤمنان ديگرى را دوست و همراز خود
نگزيده است . خدا به آنچه مى كنيد آگاه هست ».
يا
ايها الذين امنوا لا تتخذوا ابائكم و اخوانكم اولياء ان استحبوا الكفر على الايمان
و من يتولهم منكم فاولئك هم الظالمون (3)
«اى
كسانى كه ايمان داريد، پدران و مادران خود را كه كفر را بر ايمان ترجيح داده اند
به دوستى نگزينيد، هر كس از شما با آنان دوستى كند ستمكار است .»
در
تفسير آمده است كه مراد از دوستى با پدر و مادر كافر كه از آن نهى شده ، دوستى در
دين است ، زيرا خدا در آيه ديگرى از قرآن مى فرمايد:
و
صاحبهما فى الدنيا معروفا(4)
«با
پدر و مادرت در دنيا نيكى كن ».
يا
ايها الذين امنوا لا تتخذوا الكافرين اولياء من دون المؤمنين ، اتريدون ان تجعلوا
الله عليكم سلطانا مبينا(5)
«اى
اهل ايمان مبادا كافران را به دوستى گرفته و مؤمنان را رها كنيد آيا مى خواهيد
براى خدا بر (عقاب كفر و عصيان) خود حجت آشكارى قرار دهيد.»
يا
ايها الذين امنوا لا تتخذوا بطانة من دونكم لا ياءلونكم خبالا و دوا ماعنتم قد بدت
البغضاء من اقواههم و ما تخفى صدورهم اكبر(6)
«اى
مردمى كه ايمان داريد كسانى را كه از شما نيستند (كافران را) به رازدارى و محرم
اسرار بودن نگزينيد.
آنان
در به فساد كشيدن شما كوتاهى نمى كنند.
دوست
مى دارند كه شما به رنج در افتيد دشمنى از دهنهاى آنان (از سخنانى كه مى گويند)
آشكار است و آنچه سينه هاى آنان پنهان داشته بزرگتر است ».
يا
ايها الذين امنوا ان تطيعوا الذين كفروا يردوكم على اعقابكم فتنقلبوا خاسرين بل الله
موليكم و هو خير الناصرين (7)
«اى
مردمى كه ايمان داريد اگر از كسانى كه كافر شده اند اطاعت كنيد شما را به عقب بر
مى گردانند (در نتيجه) زيان مى بريد همانا خدا مولاى شماست و او بهترين كمك
كنندگان است ».
الذين
يتخذون الكافرين اولياء من دون المؤمنين ايبتغون عندهم العزة فان العزة لله جميعا(8)
«كسانى
كه كافران را به دوستى مى گزينند آيا پيش كافران عزت مى طلبند؟! همه عزتها از آن
خداست ».
لا
يتخذ المؤمنون الكافرين اولياء من دون المؤمنين و من يفعل ذلك فليس من الله فى شى
ء الا ان تتقوا منهم تقية (9)
«مؤمنان
كافران را به جاى مؤمنان به دوستى نگيرند هر كس چنان كند بهره اى از دوستى خدا
ندارد.
مگر
اينكه (به دوستى گزيدن آنان به ظاهر) باى آن باشد كه خود را از گزند آنان حفاظت
كنند.»
تفسير:
«ولى » كه به معنى دوست ترجمه شده ، در اين آيه به ياور و كمك و پناهگاه تفسير شده
است ، و همچنين در آيات ديگرى كه از ولى قرار دادن كافران نهى شده است .
لا
يرقبون فى مؤمن الا و لا ذمة اولئك هم المعتدون (10)
«مشركان
اگر بر شما پيروزى يافتند درباره هيچ مؤمنى نه رعايت قرابت را مى كنند و نه عهد و
پيمان را، همانا آنان تجاوز گرانند.»
قابل
توجه است كه : خداوند كافران را دشمن خود معرفى مى كند و اين به خاطر نشان دادن
اهميت موضوع است .
يا
ايهاالذين امنوا لا تتخذوا عدوى وعدوكم اولياء تلقون اليهم بالمودة و قد كفروا بما
جاءكم من الحق يخرجون الرسول و اياكم ان تؤ منوا بالله ربكم ان كنتم خرجتم جهادا
فى سبيلى و ابتغاء مرضاتى تسرون اليهم بالمودة و انا اعلم بما اخفيتم و ما اعلنتم
و من يفعله منكم فقد ضل سواء السبيل(11)
«اى
كسانى كه به خدا ايمان آورده ايد هرگز نبايد كافران را كه دشمن من و شمايند (به
عنوان) ياران خود برگزينيد. در صورتى كه آنان بر كتابى كه بر شما آمده كافر شده
اند و رسول و شما و مؤمنان را به جرم ايمان به خدا از وطن خود آواره كرده اند. پس
نبايد اگر شما براى جهاد در راه من و طلب رضا و خشنودى من بيرون آمده ايد پنهانى
با آنها دوستى كنيد، و من به اسرار نهان و اعمال آشكار شما از هر كس داناترم ، و
هر كه از شما چنين كند به راه ضلالت شتافته است ».
يا
ايها الذين امنوا لا تتخذوا اليهود و النصارى اولياء بعضهم اولياء بعض و من
يتولهم منكم فانه منهم ان الله لا يهدى القوم الظالمين (12)
«اى
اهل ايمان يهود و نصارى را (كه دشمن اسلامند) به دوستى مگيريد، آنان بعضى دوستدار
بعضى ديگرند، و هر كه از شما مؤمنان با آنها دوستى كند (در كفر و ستمگرى) به حقيقت
از آنها خواهد بود، و همانا خدا ستمكاران را هدايت نخواهد كرد».
يا
ايها الذين امنوا لا تتخذوا الذين اتخذوا دينكم هزوا ولعبا من الذين اوتوا الكتاب
من قبلكم والكفار اولياء واتقواالله ان كنتم مؤمنين (13)
«اى
اهل ايمان با آن گروه از اهل كتاب و كافران كه دين شما را به بازيچه گرفتند دوستى
مكنيد و از خدا بترسيد اگر به او ايمان آورده ايد».
پي
نوشت ها:
1- سوره مائده ، آيه 80 و 81.
2- سوره توبه ، آيه 16.
3- سوره توبه ، آيه 23.
4- سوره لقمان ، آيه 15.
5- سوره نساء، آيه 144.
6- سوره آل عمران ، آيه 118.
7- سوره آل عمران ، آيه 149 و
150.
8- سوره نساء، آيه 139.
9- سوره آل عمران ، آيه 28.
10- سوره توبه ، آيه 10.
11- سوره ممتحنه ، آيه 10.
12- سوره مائده ، آيه 51.
13- سوره مائده ، آيه 57.