بهتان و افتراء
«بهتان
و افتراء به دروغ نسبت ناروا به كسى دادن است ، افتراء مشتمل بر دو جهت محرمه ،
دروغ و تجاوز به عرض و آبروى مردم است .
وَمَن
يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئاً فَقَدِ احْتَمَلَ
بُهْتَاناً وَإِثْماً مُّبِيناً (1)
«هر كس خطا يا گناهى مرتكب
شده سپس آن را به بى گناهى نسبت دهد بهتان و گناه آشكارى را بر دوش كشيده است ».
وَالَّذِينَ
يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ
احْتَمَلُوا بُهْتَاناً وَإِثْماً مُّبِيناً (2)
«كسانى
كه مردان مؤمن و زنان مؤمنه را بغير چيزى كه مرتكب شده اند آزار كنند، بهتان ، و
گناه آشكارى را بر دوش كشيده اند».
در
اصول كافى از امام صادق عليه السلام آمده است كه فرمود:
اذا
اتهم المؤمن اخاه انماث الايمان من قلبه كما ينماث الملح فى الماء(3)
«هرگاه
مؤمن به برادر خود تهمت زند، ايمان در دل او همانند نمك در آب ذوب شده و از بين مى
رود.
پي
نوشت ها:
1- سوره نساء، آيه 112.
2- احزاب آيه 58.
3- اصول كافى ج 4 ص 66، باب
التهمة حديث 1.