خداوند به روشنائى روز و فراگيرى شب قسم ياد كرده كه پيامبر را رها نكرده است (آيات 1 - 3).
مىدانيم كه مدتى وحى از پيامبر قطع شد و اين بهانهاى براى عيبجوئى مشركين بود كه خداوند با فرستادن اين آيات در جهت تقويت روحى و تاييد پيامبر رحمتخود نازل كرد. سيزدهمين سوره است كه بعد از سوره قلم و قبل از «مزمل» در مكه و اوائل بعثت نازل شده و 11 آيه دارد. 11 آيه دارد.