در اين سوره هم مثل سوره قبلى، خداوند به پيامبر فرمان داده كه به پروردگار مردم، فرمانرواى مردم و معبود مردم، از شر وسوسه گران از جن و انس پناه ببرد.
اين سوره و سوره فلق را، «معوذتين» هم گفتهاند. زيرا كه در آغاز هر دو، مسئله تعويذ و پناه بردن به خدا از شرور حسودان و افسونگران و جادوگران مطرح شده كه دشمنان از طريق جادو و افسون قصد صدمه رساندن به پيامبر را داشتند.
بعضى هم اين دو سوره را از سورههاى مدنى دانستهاند كه با هم نازل گشتهاند.
سوره «ناس» بعد از سوره «فلق» و قبل از «قل هو اللّه» نازل شده و 6 آيه دارد.
با آرزو و اميد اينكه با شناخت بهتر و بيشتر قرآن و عمل كردن به اين كتاب آسمانى سعادت و فلاح را بدست آوريم، با نقل چند بيت از اشعار «اقبال لاهورى»اين نوشته را به پايان مىبريم:
نقش قرآن چون كه بر عالم نشست نقشهاى پاپ و كاهن را شكست
فاش گويم آنچه در دل مضمر است اين كتابى نيست، چيزى ديگر است
چون كه در جان رفت جان ديگر شود جان چو ديگر شد، جهان ديگر شود. جان چو ديگر شد، جهان ديگر شود.