خداوند متعال در کتابش بارها از «اولوالألباب» مدح و تعريف مى کند. الباب جمع لُبّ يعنى مغز و اولوالألباب يعنى صاحبان مغز.
گويا ديگران پوسته اى از زندگى، و مقصود و مغزِ حيات و آفرينش، اولو الألباب هستند. اولو الألباب يعنى کسانى که اهل فکر و انديشه و عقل و بينش هستند و هدف از آفرينش و هستى را خواب و خوراک نمى دانند. چنين کسانى در هر شرايطى که باشند به هنگام کار و فراغت و استراحت به ياد خدا هستند و ذکر او را به لب دارند و در آفرينش آسمان ها و زمين مى انديشند و چنين باخدا مى گويند:رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النّارِ * رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَما لِلظّالِمِينَ مِنْ أَنْصارٍ * رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِياً يُنادِى لِلاْءِيمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَکَفِّرْ عَنّا سَيِّئاتِناوَتَوَفَّنا مَعَ الأَبْرارِ * رَبَّنا وَآتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى رُسُلِکَ وَلا تُخْزِنا يَوْمَ القِيامَةِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ المِيعادَ؛[1]
بارالها، اين جهان را باطل و بيهوده نيافريدى، منزّهى از عيب، ما را از آتش جهنّم بازدار. بارالها، هر که را تو داخل جهنّم کنى او را رسوا ساخته اى، و براى ستمگران در برابر تو ياورى نيست.
بارالها، ماشنيديم مناديى را که نداى ايمان سر مى دهد به پروردگارتان ايمان آوريد، پس ما ايمان آورديم. پروردگارا، پس بيامرز گناهان ما را، و بدى هاى ما را پاک فرما، و ما را بانيکان بميران.
بارالها، آنچه را به پيامبرانت وعده دادى به ما مرحمت فرما، و ما را در روز قيامت رسوا مساز، همانا تو خلف وعده نمى کني.
همان طور که ملاحظه مى شود اين دعا عمومى است و اختصاص به شخص خاصى ندارد. وقتى از صميم دل اين دعا خوانده شود استجابت آن حتمى است، زيرا خداوند در آيه بعد مى فرمايد: «فاستجاب لهم ربّهُم».
امام على عليه السلام فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله وسلم شب ها آن گاه که از خواب برمى خاست مسواک مى زد، سپس به آسمان نگاه مى کرد و اين آيات را مى خواند: إنّ فى خلق السموات والأرض... فقنا عذاب النار».[2]