استعاذه

استعاذه يعنى پناه بردن به خداوند متعال از فتنه انگيزان و شرّ آنها. در قرآن كريم بارها خداوند بزرگ حضرت محمد(ص) را تعليم مى‏دهد كه از وسوسه‏هاى شياطين و پليدان به خداوند پناه برد.

در دو سوره فصّلت‏(1) و اعراف‏(2)، خداوند به پيامبرش مى‏فرمايد: <اگر شيطان تو را وسوسه كرد به خدا پناه بر، همانا او شنوا و داناست.» در سوره مؤمنون، به حضرت محمد(ص) اين‏گونه تعليم مى‏دهد كه دعاكن و بگو:

رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطِينِ وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ؛(3)

پروردگارم، از وسوسه‏هاى شيطان‏ها به تو پناه مى‏برم. وپناه مى‏برم به تو پروردگارم، از اين‏كه آنان نزد من حاضر شوند.

دو سوره آخر قرآن كريم مُعَوَّذَتين نام گرفته است كه در آنها خداوند به پيامبر گرامى ما دستور مى‏دهد كه بگويد:

بِسم اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ‏

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الفَلَقِ مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ وَمِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ وَمِنْ شَرِّ النَّفّاثاتِ فِى العُقَدِ وَمِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ؛

بگو پناه مى‏برم به پروردگار سپيده صبح، از شرّ مخلوقات و از شرّ شب‏تار هنگامى كه در آيد و از شرّ جادوگرانى كه در گره‏ها دمند. و از شرّ حسود آن‏گه كه حسد ورزد.

بِسم اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ‏

قُلْ أَعُوذُ بِرَّبِ النّاسِ مَلِكِ النّاسِ إِلهِ النّاسِ مِنْ شَرِّ الوَسْواسِ الخَنّاسِ الَّذِى يُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ النّاسِ مِنَ الجِنَّةِ وَالنّاسِ؛

بگو پناه مى‏جويم به پروردگار آدميان، پادشاه آدميان، معبود آدميان، از بدى وسوسه كننده خنّاس؛ آن كه در دل مردمان وسوسه كند كه از جنّ و انسان است.

1.فصّلت (41) آيه 36.
2.اعراف (7) آيه 200.
3.مؤمنون (23) آيات 97 و98.