حنّه همسر عمران بود و هردو از موحّدان و از خاندان بزرگ توحيد و يكتا پرستى بودند. هنگامى كه حنّه باردار شد نذر كرد كه فرزندى كه در راه دارد خدمتگزار بيت المقدس شود. او كه انتظار داشت فرزندش پسر باشد، به هنگام زايمان دريافت نوزادش دختر است. او را مريم ناميد و زكرياى پيامبر، بزرگ بيت المقدس و شوهرخاله مريم سرپرستى او را به عهده گرفت.
مريم همراه با رشد جسمى، جانش نيز در پرتو تعليمات الهى پرورش يافت و بدون همسر با نفخ روح الهى عيسى را بزاد.
خداوند از دعاى حنّه مادر مريم و همسر عمران چنين ياد مىكند: او گفت:
رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ العَلِيمُ؛ [1]
بارالها، من فرزندى كه در شكم دارم نذر كردم براى تو آزاد باشد، از من بپذير، به درستى كه تو شنوا و دانايى.
در آيه ديگر مىفرمايد: خداوندش به نيكو قبولى از او پذيرفت. [2]