دعاى حضرت يونس(ع)
حضرت يونس يكى از پيامبران الهى بود. او زمانى دراز مردم را به توحيد و
يكتا پرستى فرا خواند. ليكن اين دعوت و تبليغ طولانى مردم را به راه نياورد و آنان
همچنان بر كفر خود لجاجت مىكردند. در اين هنگام كه يونس از جهل و كفر آنان به خشم
آمده بود، پيش از آن كه از خداوند اجازه گيرد از شهر خارج شد و سر به بيابان
گذاشت. رفت تا بهدريا رسيد. به قدرت الهى يك ماهى بزرگ دهان باز كرد و يونس را
بلعيد. يونس بدون آن كه در شكم ماهى هضم شود زندانى شد ودانست اين سزاى آن است كه
بدون اذن الهى، مأموريت خود را رهاكرده است.
در چنين شرايطى بادلى شكسته و قطع اميد از همهجا، دعا كرد و گفت:
لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنّى كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ؛
خدايا، معبودى به جز تو نيست، منزّهى از هر عيب، به درستى كه من از
كسانى هستم كه بر خود ستم كردم.خداوند در قرآن كريم مىفرمايد:
حضرت يونس كه از شكم ماهى و درياى عميق نجات يافته بود، بهمحل مأموريت
خود باز آمد و مردم هم كه در غياب او به خود آمده بودند به گرد او جمع شدند و راه
پاكى و خدا پرستى در پيش گرفتند.
[1]. انبياء (21) آيه 87 .