دعاى حضرت لوط(ع)
لوط كه در زمان حضرت ابراهيم مىزيست پسر برادر آن حضرت و پيامبر الهى
در شهر سدوم بود. او مردم شهر خود را به توحيد و پاكى و درستى دعوت مىكرد. ثمره
دهها سال تبليغ و فراخوانى او، گرايش افرادى اندك بود. در ميان مردم آن شهر، فساد
اخلاق و آلودگى به اوج رسيد به گونهاى كه پيشتر سابقه نداشت. لوط كه مردم را از
گناه بازمىداشت، تهديدش كردند كه اگر از تبليغ دست برندارد او را از شهر بيرون
مىكنند. و گاه به نشانه تمسخر به او مىگفتند: اگر راستمىگويى عذاب الهى را
براى ما بياور. لوط دست به دعا برداشت و گفت:
رَبِّ انْصُرْنى عَلَى الْقَوْمِ المُفْسِدينَ؛
بارالها، مرا بر قوم تبهكار و هرزه پيروز فرما.
لوط به مردم اعلام كرد من با كردار ناشايست شما دشمنم و دست به دعا
برداشت و گفت:
رَبِّ نَجّنى وَأَهْلى مِمَّا يَعْمَلوُنَ؛
بارالها، من و خاندانم را از كردار ناشايست آنها نجات بخش.
عذاب الهى بر آن مردم در رسيد. لوط و خاندان و پيرواناندكش شبانه از
شهر بيرون رفتند و صبحگاهان فرشتگان الهى عذاب آسمانى را بر مردم فاسق و تبهكار
شهر سدوم فرود آوردند.
1. العنكبوت(29) : 30
2. الشعراء(26) :169