دعاى حضرت شعيب(ع)
شعيب يكى از پيامبران الهى بود كه در راه ابلاغ توحيد و هدايت مردم
رنجها برد و از نامردمان و پيروان شرك و شيطان مصيبتها كشيد. مردمان مدين، هم در
اعتقادات و باورها دچار گمراهى و كج انديشى بودند وهم در رفتارهاى اجتماعى به
بيراهه مىرفتند و هم در دادوستداهل خيانت بودند. شعيب به فرمان الهى دامن همت به
كمرزده به تبليغ توحيد ناب، و مبارزه با مفاسد اجتماعى و اقتصادى آنان مىپرداخت.
اما مردمى كه به باورهاى باطل و عادتهاى نادرست خو گرفته بودند شعيب
را تخطئه و از باورها و سنّتهاى خود دفاع مىكردند. شعيب به آنان گفت: من قصدى به
جز اصلاح تا آن جاكه بتوانم، ندارم. موفقيت من به دست خداست، بر او توكل كردم و به
سوى او بازمىگردم.»
شعيب مردم را به توبه و توحيد فراخواند و از اين كه عذاب الهى، كه بر
امّتهاى پيشين نازل شده، بر آنان نيز نازل شود آنان را بيم داد.
اما آن مردم به جاى هشيارى، شعيب را تهديد كردند كه اگر حرمت خويشانت
نبود، تو را سنگسار مىكرديم.روشنگرى و مبارزه فرهنگىفكرى شعيب ادامه يافت تا آن
هنگام كه سران كفر و جهل، شعيب و مؤمنان را
بر سر دوراهى قرار دادند و گفتند:
وَسِعَ رَبُّنا كُلَّ شَيءٍ عِلْماً عَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْنا
رَبَّنا افْتَحْ بَيْنَنا وَبَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَأَنْتَ خَيْرُ
الفاتِحِينَ؛
دانش پروردگار ما همه چيز را فرا گرفته است، بر خداوند توكل كرديم.
بارالها، بين ما و اين مردم به حق داورى كن و تو بهترين داورانى.
نفرين شعيب مستجاب شد و عذاب الهى بر تبهكاران فرود آمد.
[1]. هود (11) آيه 88 .
[2]. اعراف (7) آيه 89 .