قرآن کريم گفت و گوى خداوند بزرگ با اهل جهنم و پاسخ آنان را بازگو مى فرمايد. خداوند به جهنّميان خطاب مى کند و مى گويد: گروهى از بندگان من دعا مى کردند و مرا مى خواندند، اما شما آنها را مسخره مى کرديد و به آنان پوزخند مى زديد؛ دعاى آنان اين بود:
رَبَّنا ءامَنّا فَاغْفِرْ لَنا وَارْحَمْنا وَأَنْتَ خَيرُ الرّاحِمينَ؛[1]
پروردگارا، ما ايمان آورديم پس بيامرز ما را، و ما را مورد رحمت خود قرارده، تو بهترين رحم کنندگانى.
خداوند اين دعا را به «عبادي» (بندگان ويژه من)، نسبت مى دهد و اين دعا و دعا کنندگان را تأييد و تصديق مى کند و از آنان حمايت مى کند.