دعاى بندگان با كمال الهى
ماگمان مىكنيم طلب مغفرت و آمرزش از خداوند بزرگ، مخصوص كسانى است كه
كارهاى زشت و ناپسند انجام مىدهند و درپى گناه و فسق و فجور هستند، امّا آنان كه
سر در فرمان حق دارند برايشان تقاضاى آمرزش و عفو معنا ندارد. اين پندار نادرست
است، زيرا استغفار و طلب آمرزش پيامبران را در جاىجاى قرآن كريم مشاهده مىكنيم و
تقاضاى عفو و بخشايش ائمه اطهار(ع) در احاديث و دعاها و مناجاتها بيش از موضوعات
ديگر مىبينيم.
خداوند متعال در آيه 15 و16 سوره آل عمران مىفرمايد: آنها كه اهل صبر
و راستى و عبادت و انفاق و استغفار سحرى هستند اين گونه دعا مىكنند:
رَبَّنا إِنَّنا آمَنَّا فَاغْفِرْلَنا ذُنُوبَنا وَقِنا عَذابَ
النَّارِ؛
بارالها، ما ايمان آورديم، گناهان ما را بيامرز و از عذاب آتش ما را
نگهدار.
[1]. آل عمران (3)
آيه 16.