دعاى انسان در چهل سالگى
در قرآن كريم بارها خداوند متعال به اداى حقّ پدر و مادر سفارش مىكند.
رنجهايى را كه مادر در دوران باردارى و زايمان و شير دادن و به سامان رساندن
فرزند به جان خريده است گوشزد مىفرمايد، و تعليم مىدهد كه آن گاه كه به اوج توان
و رشد رسيد و به مرز چهل سالگى كه دوران پختگى و كمال است قدم نهاد زبان حالش چه
باشد؛ چرا كه در اين دوره، نه خامى و بىتجربگى سالهاى جوانى را دارد و نه ضعف
وسستى دوران پيرى را. در چنين شرايطى شايسته است بگويد:
رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ
عَلَيَّ وَعَلى والِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَأَصْلِحْ لي في
ذُرِّيَّتي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَإِنِّي مِنَ المُسْلِمِينَ؛
بارالها، به من الهام فرما كه شكر نعمتهاى تو را كه به من و به پدر و
مادرم عطا فرمودى ادا كنم، و كارهاى شايسته كه مورد پسند تو باشد انجام دهم، و
فرزندان مرا از صالحان قرارده، من به در گاه تو توبه مىكنم، و من از تسليم شدگان
در برابر توام.
[1]. احقاف (46) آيه
15.