حمد و سپاس بهشتيان
در روز قيامت تقوا پيشگان را
به سوى بهشت برند. هنگامى كه به بهشت رسند درهاى بهشت گشوده شود و مأموران بهشت به
آنان سلام و خوش آمد گويند. آنان به نشانه سپاس خداوند گويند:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي
صَدَقنا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنا الأَرْضَ نَتَبَوَّءُ مِنَ الجَنَّةِ حَيْثُ نَشاءُ
فَنِعْمَ أَجْرُ العامِلِينَ؛
سپاس خدايى راست كه وعدهاش
را بر ما راست گرداند، و زمين را به ما ارث داد، هر جاى بهشت خواهيم مأوا كنيم، چه
خوب است پاداش نيكو كرداران.
و چون بهشت و نعمتهاى
فراوانى را كه خداوند به آنان ارزانى داشته نظاره كنند گويند:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي
هَدينا لِهذا وَما كُنَّا لِنَهْتَدِىَ لَوْلا أَنْ هَدينَا اللَّهُ؛
تمام سپاس ويژه خدايى است كه
ما را به اينجا هدايت فرمود، و اگر خداوند هدايت نمىكرد ما به آن راه
نمىيافتيم.
اهل بهشت كه ايمان راستين و
عمل شايسته را در اين جهان فراهمآوردهاند و در بهشت از نعمتهاى الهى بهرهمندند
ورد زبانشان ايناست:
سُبحانَك اللّهُمَّ؛
پروردگارا تو منزهى از هر
عيب.
آنان به يكديگر تحيت و سلام
گويند. باز هم آخرين سخنشان ايناست:
الحَمْدُ للَّهِ رَبِّ
العالَمينَ؛
تمام حمد مخصوص خدايى است كه
پروردگار جهانها و عوالم هستى است.
1. زمر (39) آيه 74.
2. اعراف (7) آيه 43.
3. يونس (10) آيه 10.
4. فاتحه (1) آيه 2؛ يونس (10) آيه 10.