تعليم دعا به مسلمانان
در نبرد حُنين، غنيمت بسيارى
به چنگ مسلمانان افتاد. حضرت محمد(ص) به هنگام تقسيم غنايم، به تازهمسلمانان مكّه
سهم بيشترى دادند تا در مسلمانى دلگرم و به اسلام خوشبين شوند. اين كار پيامبر سبب
گرديد تا براى بيشتر مهاجر و انصار كه از فلسفه كار حضرت بىخبر بودند سؤال ايجاد
شود و در اين ميان، منافقان فرصت يافتند تا زبان اعتراض بگشايند و به بدگويى از
پيامبر پردازند.
پيامبر، علّت كار خود را شرح
دادند و مؤمنان بدان راضى شدند.
خداوند مىفرمايد: شايسته
بود به آنچه خدا و پيامبرش به آنان دادند راضى و خوشنود باشند و بگويند:
حَسْبُنا اللَّهُ
سَيُؤْتِينا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِوَرَسُولُهُ إِنّا إِلى اللَّهِ راغِبُونَ؛
خداوند ما را بس است، به
زودى خداوند از فضلش، و پيامبرش به ما مىدهند، ما به سوى پروردگار رغبت و ميل
داريم.
[1]. توبه (9) آيه 59 .