صفحه بعد

فهرست

صفحه قبل

(و قيل اقعدوا مع القاعدين ) اين امر، يعنى جمله (مانند مردم معفو و معذور از جنگ شما نيز تقاعد بورزيد) امرى تشريعى نيست تا با امر به كوچ كردن و در جنگ شركت جستن منافات داشته باشد، پس كسى نگويد كه چطور قبلا فرمود: (همه بايد حركت كنيد) و حال به منافقين مى فرمايد شما مانند سالخوردگان و زمين گير شدگان معاف هستيد؟ زيرا بين ايندو دستور فرق است ؛ دستور اول امرى است تشريعى كه خداوند به زبان پيغمبرش بندگان خود را بدان ماءمور مى كند، و دستور دوم امرى است غير تشريعى كه از ناحيه سوء سريره و ترديد درونى و خبث باطن خود آنها است .
و اگر اين امر را به خود نسبت نداد، و نفرمود: (خداى تعالى گفت ) بلكه فرمود: (گفته شد كه تقاعد كنيد با تقاعدكنندگان ) بهمين منظور بود كه خود را از امر كردن به رفتارى كه مورد خوشنوديش نيست منره نموده ، بفهماند كه اين روش را سبب هاى ديگرى غير از خدا، از قبيل شيطان و هواى نفس باعث شده ، و اگر اين تخلف منافقين را در جمله (فثبطهم ) به خود نسبت داد، با واسطه بوده و بدين منظور بوده كه با معناى پاداش و امتنان بر مؤ منان منطبق گردد، و علاوه ، بخاطر اينكه دو امر متخالف ، يعنى دو امر (انفروا) و (اقعدوا) در يك سياق قرار گرفته و به يك صورت و يك جور اداء شده باشند.

مفسده حضور منافقين در ميان صفوف مؤ منين مجاهد

لو خرجوا فيكم ما زادوكم الا خبالا و لاوضعوا خلالكم ...

لقد ابتغوا الفتنه من قبل و قلبوا لك الامور حتى جاء الحق و ظهر امر الله و هم كارهون

بحث روايتى

رواياتى در مورد كيفيت هجرت پيامبر (ص ) از مكه به مدينه و داستان غار و...

ابا حكم و اللات لو كنت شاهدا          لامر جوادى اذ تسيخ قوائمه

عجبت و لم تشكك بان محمدا          نبى ببرهان فمن ذا يكاتمه

عليك بكف الناس عنه فاننى          ارى امره يوما ستبدو معالمه

نقد و بررسى استدلال به آيه غار بر فضيلت ابوبكر

نقد و رد رواياتى كه مى گويند سكينت بر ابوبكرنازل شد

آماده شدن مسلمين براى جنگ با روميان و خطبه پيامبر (ص ) براى آنانقبل از حركت به سوى تبوك

چند روايت در ذيل آيه شريفه : (عفا الله عنك لم اذنت لهم ...)

داستان چند تن از مؤ منينى كه با تاءخير به لشگريان عازم تبوك پيوستند يا آنكهتخلف كردند و سپس توبه نمودند

آيات 63 - 49 سوره توبه

و منهم من يقول ائذن لى و لا تفتنى الا فى الفتنه سقطوا و ان جهنم لمحيطه بالكفرين (49)
ان تصبك حسنه تسوهم و ان تصبك مصيبه يقولوا قد اخذنا امرنا من قبل و يتولوا و هم فرحون (50)
قل لن يصيبنا الا ما كتب الله لنا هو مولئنا و على الله فليتوكل المومنون (51)
قل هل تربصون بنا الا احدى الحسنيين و نحن نتربص بكم ان يصيبكم الله بعذاب من عنده او بايدينا فتربصوا انا معكم متربصون (52)
قل انفقوا طوعا او كرها لن يتقبل منكم انكم كنتم قوما فسقين (53)
و ما منعهم ان تقبل منهم نفقتهم الا انهم كفروا بالله و برسوله و لا ياتون الصلوه الا و هم كسالى و لا ينفقون الا و هم كرهون (54)
فلا تعجبك امولهم و لا اولادهم انما يريد الله ليعذبهم بها فى الحيوه الدنيا و تزهق انفسهم و هم كفرون (55)
و يحلفون بالله انهم لمنكم و ما هم منكم و لكنهم قوم يفرقون (56)
لو يجدون ملجا او مغرت او مدخلا لولوا اليه و هم يجمحون (57)
و منهم من يلمزك فى الصدقت فان اعطوا منها رضوا و ان لم يعطوا منها اذا هم يسخطون (58)
و لو انهم رضوا ما آتيهم الله و رسوله و قالوا حسبنا الله سيوتينا الله من فضله و رسوله انا الى الله راغبون (59)
انما الصدقت للفقراء و المسكين و العملين عليها و المولفه قلوبهم و فى الرقاب و الغرمين و فى سبيل الله و ابن السبيل فريضه من الله و الله عليم حكيم (60)
و منهم الذين يوذون النبى و يقولون هو اذن قل اذن خير لكم يومن بالله و يومن للمؤ منين و رحمة للذين آمنوا منكم و الذين يوذون رسول الله لهم عذاب اليم (61)
يحلفون بالله لكم ليرضوكم و الله و رسوله احق ان يرضوه ان كانوا مومنين (62)
الم يعلموا انه من يحاددالله و رسوله فان له نار جهنم خالدا فيها ذالك الخزى العظيم (63)

ترجمه آيات