رسول اكرم صلّى اللَّه عليه و آله در مجلسى
آيه 7 و 8 سوره زلزال را خواند:
فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً
يَرَهُ (99زلزال/7) پس هر كس همسنگ ذرهاى عمل خير انجام داده باشد، [پاداش] آن را
مىبيند.
وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا
يَرَهُ (99زلزال/8) و هر كس همسنگ ذرهاى عمل ناشايست انجام داده باشد، [كيفر] آن
را مىبيند.
(پس هر آن كس كه اندكى كار نيك يابد كند،
آن را مىبيند). يكنفر عرب باديه نشين، سخت تحت تأثير قرار گرفت و عرض كرد: اى رسول
خدا (مثقال ذره؟!) (يعنى حتى يك ذره عمل فراموش نمىشود؟) پيامبر فرمود:آرى.
باديه نشين فرياد بر آورد: و اسؤاتاه (واى
بر من در مورد آشكار شدن بدى) و گريه مىكرد. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله
وقتى حال او را ديد، فرمود:
(اين باديه نشين كسى است كه دلش از ايمان،
خبر مىدهد و آميخته با ايمان است)
و وقتى صعصعه، عموى فرزدق، اين دو آيه
را شنيد گفت: حسبى من القرآن ما سمعت لا ابالى بعد هذه الاية ان لا اسمع من القرآن
شيئاً. از قرآن همين آيه را كه شنيدم، براى من كافى است، و بعد از شنيدن اين آيه باكى
ندارم كه ديگر هيچ آيهاى از قرآن را نشنوم.