يكى از صحابه به نام جرير مىگويد: در
محضر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله بودم، ناگهان عدهاى از رزمندگان اسلام كه
شمشير حمايل كرده و آماده جهاد در راه خدا بودند وارد شدند، اما لباس درستى كه بدن
آنها را بپوشاند نداشتند. هنگامى كه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله آثار نياز و
گرسنگى را در چهره آنها مشاهده كرد، از ناراحتى، رنگ صورتش تغيير كرده و به مسجد
آمد (و مردم را جمع كرد) و بالاى منبر رفت و پس از حمد و ثنا فرمود: خداوند اين آيه
را نازل كرده است:
يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا
اللَّهَ وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إنَّ
اللَّهَ خَبيرٌ بِما تَعْمَلُونَ (59حشر/18) اى مؤمنان از خداوند پروا كنيد و هركس
بنگرد كه براى فردا چه پيشانديشى كرده است، و از خداوند پروا كنيد، چرا كه خداوند
به آنچه مىكنيد آگاه است.
اى كسانى كه ايمان آوردهايد از خدا
بترسيد، و بايد هر كسى بنگرد كه براى خود چه پيش فرستاده است، و از خدا بترسيد و
پرهيزكار باشيد كه بى گمان خداوند به كارهاى شما آگاه است.
سپس افزود: انفاق كنيد قبل از آنكه
قدرت انفاق از شما سلب شود و صدقه بدهيد قبل از آنكه مانعى پيش آيد، آنها كه دينار
و درهم دارند، دينار و درهم بدهند، آنهاكه گندم يا جو دارند همان را بدهند و چيزى
را از انفاق كوچك نشمريد هر چند به اندازه نصفى از يك دانه خرما باشد. مردى از
انصار برخاست و كيسهاى پر از پول به دست مبارك رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله
داد، بطورى كه آثار خوشحالى در چهره آن حضرت نمايان شد و فرمود: هركس (سنت حسنه)
بگذارد و مردم به آن عمل كنند اجر و پاداش تمام كسانى كه به آن عمل كنند نصيب او
خواهد شد، بى آنكه از پاداش آنها چيزى كاسته شود و هركس (سنت سيئهاى) بگذارد
گناهى همانند گناه كسانى كه به آن عمل مىكنند به او خواهد رسيد بى آنكه از گناهان
آنها كاسته شود. مسلمانان برخاستند و هركس هر چه توان داشت از دينار و درهم و لباس
و خوراك آوردند و كمك قابل ملاحظهاى از نقدى و عير نقدى در نزد حضرت رسول صلّى
اللَّه عليه و آله جمع شد و آن حضرت آنها را در ميان نيازمندان تقسيم كرد. به اين
ترتيب مىبينيم مسلمانان، علاوه بر آمادگى رزمى آمادگى اقتصادى نيز داشتند. مجاهده
با مال مىكردند، تا نيروهاى اسلام در اين جهت كمبود نداشته باشند و در نتيجه بهتر
بتوانند جهاد و دفاع بكنند