ابى
سعد بن معلّى گويد: من مشغول نماز بودم كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله مرا
صدا زد جواب ايشان را ندادم، پس از تمام شدن نماز عرض كردم:
يا
رسول اللَّه مشغول نماز بودم كه جواب شما را ندادم.
رسول
اكرم صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: مگر خدا نفرموده است: يا أيُّهَا الَّذينَ
آمَنُوا اسْتَجيبُوا لِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ إذا دَعاكُمْ لِما يُحْييكُمْ وَ
اعْلَمُوا أنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ وَ أنَّهُ إلَيْهِ
تُحْشَرُونَ (8أنفال/24) اى مؤمنان به نداى خداوند و پيامبر وقتى كه شما را به
پيامى حياتبخش مىخوانند، لبيك اجابت بگوييد و بدانيد كه خداوند بين انسان و دل
او حايل مىگردد، و [بدانيد كه] در نزد او محشورمىگرديد.
اجابت
كنيد خدا و پيغمبر را آنگاه كه شما را مىخوانند.
سپس
رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: آيا مىخواهى بهترين سوره قرآن مجيد را به
تو ياد بدهم قبل از آنكه از مسجد خارج شوى.
آنگاه
حضرت دست مرا گرفت و چون مىخواستيم از مسجد خارج شويم عرض كردم يا رسول اللَّه
صلّى اللَّه! وعده داديد كه عالي ترين و بهترين سوره قرآن را به من ياد بدهيد. رسول
اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله سوره مباركه حمد را براى من تلاوت نمودند و
فرمودند: اين سوره همان سبع المثانى است و قرآن عظيمى است كه به من داده شده است.