در
عهد رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله زنى زيورى را سرقت كرد او را گرفتند و به
حضور رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله بردند و عرض كردند: اين زن از ما زيورى را
سرقت كرد. حضرت دستور داد دست راست او را قطع كنيد. اقوام اين زن گفتند: آيا
مىتوانيم دست او را به پانصد دينار باز خريد كنيم؟ حضرت به اين در خواست التفاتى
نفرموده و بار ديگر فرمود: دست او را ببريد. دست او را قطع كردند. زن گفت آيا اگر
توبه كنم مورد قبول واقع خواهد شد؟ فرمود: آرى، توبه تو مورد قبول واقع مىشود و
تو امروز پاكى از گناهان چنانكه آن روز از مادر زادى. در آن حال اين آيت آمد:
فَمَنْ
تابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهِ وَ أصْلَحَ فَإِنَّ اللَّهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ إنَّ
اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ (5مائده/39) و هركس كه بعد از ستمش، توبه و درستكارى پيشه
كند، خداوند از [گناه] او در مىگذرد، چرا كه خداوند آمرزگار مهربان است.